Ֆրանսիայի նախագահ Օլանդն արդեն Բաքվումէ՝ Ծիծեռնակաբերդից Բաքու։ Ախ, այս ծվծվան ֆրանսիացիք, ասում էր պատմաբան Լեոն։ Իսկ Բելոռուսի նախագահ, Եվրասիական տնտեսական միության հիմնադիրներից Լուկաշենկոն ապրիլի 23-ին Թբիլիսի հասավ, Երևան՝ ոչ։ Թբիլիսիում դեսպանատուն է բացելու։  Եվ «24/04.» համաշխարհային սիմֆոնիկ նվագախմբի բացառիկ ելույթը Երևանում ես լսեցի մինչև վերջ… Ապրիլի 24-ը ազգովին անցկացրինք արարողակարգի մեջ։ Սոցիոլոգ Տիգրան Մաթոսյանը սա անվանում է««արարողակարգ առանց մտորումների», որը չի համապատասխանում երկրի կարիքներին: «Հայաստանն ունի բազմաթիվ խնդիրներ, և ես ցանկանում եմ, որ հարյուրերորդ տարելիցը առիթ լինի դրանց վրա ազդելու համար»,- ասել է նա: «Հայաստանը ցանկանում է լինել ժողովրդավարական, բայց դա այդպես չէ: Կա հսկայական սոցիալական անարդարություն: Դա անընդունելի է ցեղասպանությունից տուժած ժողովրդի համար»:

Ապրիլի 24-ը Հայաստանում ընտանեկան արձագանքման օր է, չէ՞, և լավ է, որ այդպես է։ Ամենաշատը ազդում-հուզում-միավորում է խմբերով-ընտանիքներով մարդկային անվերջանալի ելքը դեպի հուշահամալիր-Ծիծեռնակի բերդը… զուսպ, միասին, անխոս, անընդհատ… Տեղին էր մարդկային հոսքին ուղեկցող կենդանի-չընդհատվող երգեցողությունը։ Նույնքան տպավորիչ էր դա, ինչքան «Սիսթեմի» ռոք-համերգը, որից, մեր մեջ ասած, ինձ պատանիների-երիտասարդների ուրախությունը մնաց, և Համաշխարհային սիմֆոնիկ նվագախմբի համերգը, որը, այ, իմն է… Լավ է, որ ընտրություն կար…

Ապրիլքսանչորսյան լրատվությունից առանձնացնում-կարևորում եմ Թուրքիայում կատարվածը, հատկապես հիմա։ Ես առանձին հանդես կգամ, բայց տպավորություն է, որ Եվրոպան և Ռուսաստանն օգտագործում են Հայոց ցեղասպանության ճանաչման հարցը անկախ քաղաքականություն վարող Թուրքիային սանձելու համար։

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Վալերի Միրզոյան. Բլեյանի հոդվածները, «Ուղերձը» լավ հայտնի չեն Բլեյանի ընդդիմախոսներին

«Ազգ» օրաթերթ, 24 նոյեմբերի, 1992թ. Հասկանալ Բլեյանին Այս օրերին հանրապետական մամուլի էջերում Աշոտ Բլեյանի հասցեին հայհոյանքի հեղեղի մեջ հատկանշական էր, ըստ իս, «Երկիր» թերթի նոյեմբերի 18-իհրապարակումը «Մոռանալ Բլեյանին» վերնագրով: Իհարկե,

Ուսուցիչը հոգոց հանեց ու ասաց՝ վերցրեք բահերը և առա՜ջ…

Իմ օրագիրն էլ, Անտուանի «Գրապտույտ»-ի նման, այս տարի էլ, անցած տարի էլ, գալիքում էլ ձեռքբերում է… Գրելու ընթացքում «աստիճանաբար դուրս եմ հանում իմ միջի զայրույթը»… Պատկերացնո՞ւմ եք՝ օրվա ընթացքում այնքա՜ն

ՊԱՏԵՐԱԶՄԻ  ՀՐԴԵՀԸ  ՀԱՆԳՑՆՈՒՄ  ԵՔ   ԱՅՆ ԲՈՐԲՈՔԵԼՈ՞Վ

1992թ դեկտեմբերի 11-ին, 12-ին գորիսեցու եւ կապանցու ողբերգությանն ականատես, թվում է` նոր ոչինչ չպիտի ունենայի ասելու… Ավա՜ղ: Հունվարի 2-ից 6-ը ես եղա Հայաստանի Կրասնոսելսկի, Նոյեմբերյանի, Իջեւանի ու Տավուշի շրջաններում, տասնյակ