Գուրգեն Մահարի
Երկու գազել Երևանին

1
Այնքան կարոտ, այնքան կրակ պիտի թողնեմ քո փոշում.
Ու արնավառ այնքան երակ պիտի թողնեմ քո փոշում:
Թափառումներ հազարախոհ ու կարոտներ անորոշ,
Այնքան երգ ու այնքան դրոշ պիտի թողնեմ քո փոշում…
Այնքան պայծառ առավոտներ ու կեսօրներ արևոտ,
Իրիկնային այնքա՜ն կարոտ պիտի թողնեմ քո փոշում.
Այնքան կրակ, այնքան կարոտ, այնքան բոցեր դրոշի,
Ու անունս, որպես փոշի պիտի թողնեմ քո փոշում…

2
Ուր որ գնամ՝ հետս կգա սրնգահարըդ իրիկնային,
Աբովյանի պատին կռթնած սրնգահարըդ իրիկնային:
Բոլոր թողած կայաններում ես կլսեմ երգն այն անկամ,
Որ երգել է հազար անգամ սրնգահարըդ իրիկնային:
Կկորցնեմ հազար անուն, որպես չեղած մի վարդարան,
Բայց գիտեմ, որ չեմ մոռանա սրնգահարըդ իրիկնային:
Օ՜, երկի՛ր իմ, երեկիդ պես դառնակսկի՛ծ ու վշտալուր,
Ներկայիդ պես այրող ու հուր սրնգահա՜րըդ իրիկնային…
1924

Նվիրում եմ մեր 2019-ի շրջանավարտներին՝ Ավագի շրջանն ավարտածներին, որ այսօր Մարմարյա սրահում կենտրոնում էին, ավանդական, բաց, բոլորի հետ՝ սեբաստացի ոչ սեբաստացի, հարազատ-բարեկամների… Եվ, ինչպես իր շրջանավարտ դստերը ուղեկցող Լիլիթ Բլեյանն է գրառել. «….Վարուժանի խոսքերով, Խորենացու երաժշտությամբ, Արթուր Շահնազարյանի համադրմամբ՝ «Անդաստանը»՝ մեր կրթահամալիրի հիմնը, խաղաղություն մաղթեց մեր շրջանավարտներին իրենց նոր կյանքում, ու իմ սիրուն Արաքսին՝ նրանց թվում»։

Դիմում երևանցի շրջանավարտին։
Տեսանյութը՝ Արմինե Թոփչյանի

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=RjoCEh3ZiFs]

Շրջանավարտի ալբոմը՝ Արմինե Թոփչյանի։

#1669

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Հին հարևաններ, նոր համակեցություն

Հին ասելով՝ նկատի ունեմ խորհրդային շրջանը, Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միության կազմում, խորհրդային պետության ներքին բաց սահմաններով, խորհրդային պետության ռեժիմով պարտադրված ու խորհրդային միասնական օրենքներով կարգավորվող հայ-ադրբեջանական համակեցությունը, որը ես անվանել

Վերջին մոհիկանը դու ես, ես միակ հեծանվորդն եմ իմ ճամփին

Գազարի, կաղամբի, բազուկի նկատմամբ իմ թուլությունը հայտնի է. հում, մաքրած, տռուզ-ամբողջական կամ խոշոր կտրտած, մատչելի առօրյայում՝ որպես կերպարներ մեր միջավայրում… Հյուսիսի մեր աղջիկները երեկ այդպիսի մի սեղան-ցուցադրություն, «համեցեք-համտես արեք» էին

Կանչող-կարկաչող հայրենի-մայրենի ուսում…

Այս կողմերում ես Հայաստանի լուսավորության նախարարի կարգավիճակով եմ եղել, Արաքս-Ախուրյանի խառնարանով անցել եմ, գյուղերից Երվանդաշատի թե Բագարանի դպրոցի դաշտում սովորողների հետ ֆուտբոլ եմ խաղացել․ ուսուցիչները-տնօրենները հիշեցնում-ցույց են տալիս, մանրամասներ պատմում․․․ Քսաներկու