Վերնագիրը՝ Նունե Մովսիսյանի հրապարակումից է, կարդացեք:
Իսկ մի քանի հարցադրումների շուրջ Արմինե Թոփչյանի հետ արած տեսապատումը ձեր ուշադրությանն եմ ներկայացնում:
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=o5R3W39cqQw]
Ֆոտոօբյեկտիվի այսօրվա ուշադրության կենտրոնում…
Կրթահամալիրի աշխատողները սովորական աշխատանքային օրով Արատեսում են: Կրթահամալիրի տնօրենի օբյեկտիվից:
Ֆոտոխմբագիր՝ Արմինե Թոփչյան
#1461
Կատարվեց ապուշիս երազանքը. ես քնել եմ 23.00-24.00-ի արանքում, որպես մեռել, «որպես ուրու հալածական» և արթնացել թարմ՝ առտու 04.00-ին, ինչպես պատշգամբից նոր բերված այս սպիտակ խնձորը, որ գալիս է փոխարինելու կովի
1981-ին իմ հայագիտական դասարանի սանուհիներից Գրունիկ Դավթյանին, Ախալքալաքի Վարևան գյուղից (հեյ գիտի, որտե՞ղ ես, քարը պատռի, դուրս արի մեյդան), որ իսկական Անուշն էր Լիլիթ Բլեյանի համար՝ երկար մազերով, գեղջկական, խորոտ,
Ումի՞ց եմ լսել, «Թարգմանիր», որ խորհուրդները հենց նրա համար են, որ ոչ ոքի կողմից չեն գործածվում: Ես, իհարկե, համաձայն եմ իմ երկար տարիների բարեկամ Բեռնարդ Շոուի «Եթե մի բան ուզում