Իմ գիրը, որպես պատում, երեկվա շարունակությունն է, ինչպես երեկվա իմ գործը… այսպես, օր օրի, անընդհատ ու բարեխիղճ, որ կայանա, խնամքով հաստատվի կյանքում, զարգանա…

Թվում է՝ ո՛ւր սովորողի արձակուրդի անհոգությունը, ճամբարային ինքնավարությունը, ո՛ւր ստուգումների քննական բնույթը՝ իր խիստ կանոնակարգով, անհանգիստ ծնողների հուզումով․․․ Բայց սրանք՝ այս անկապ-անհամատեղելիները, կարող են հադիպել կրթահամալիրի Արևելյան, Արևմտյան, Հյուսիսի ու Հարավի դպրոց-պարտեզներում, ուսումնական ճամբարներում, ու 4-րդ դասարանցիների մայրենի լեզվի ստուգումները՝ միասնական հանրապետությունով մեկ, նոր կազմակերպում ստանան՝ սովորողներով-ծնողներով-ուսուցիչներով, նոր կրթական միջավայրում՝ որպես ուսումնահետազոտական ամբողջական ներառական ճամբար, իր առավոտյան ընդհանուր պարապմունքով, ժամերգությամբ, իր օրվա անելիքի նյութականացմամբ-քննարկմամբ։ Ու բաց-մարդկային՝ բոլոր փուլերում, արդար-հավաստի-մեկնաբանելի՝ յուրաքանչյուր գործողություն, տեղում ուղղելի՝ ամեն մի վրիպում․․․

Լուսանկարը՝ Արմինե Թոփչյանի
#1394

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Ասված է՝ ամենևին տրտմերես չլինես․․․

Եւ յորժամ պահիցէք, մի՛ լինիք իբրեւ զկեղծաւորսն տրտմեալք, որ ապականեն զերեսս իւրեանց, որպէս զի երեւեսցին մարդկան թէ պահիցեն: Ամէն ասեմ ձեզ՝ այն իսկ են վարձք նոցա: Այլ դու յորժամ պահիցես,

Երբ հազար աչքով… հազար ականջով…

Դադա՜ր… որպես անհրաժեշտություն, մարմնին զոռելու ուժ չգտա… Տանն եմ այսօր։ Վայոց ձոր՝ իմ նախատեսած աշխատանքային այցի հետաձգման համար ցավում եմ ու «փոխհատուցում»… ու գործընկեր փնտրում Վայոց ձորում, 2019-ի հունիս-հուլիսի քանդակի-ճարտարապետության

Հեղինակային գործերի հարձակման տարի դարձնենք 2015-ը

Եղավ, ինչպես գիտեի. արթուն եմ գիշերվա ժամը 2-ից, բայց ի՞նչ անեի, երբ իրիկվա ժամը իննին մի կարողություն էր մնացել՝ քնելը… Բողոքելու ի՞նչ ունեմ, երբ ստացել եմ քնի իմ հինգ ժամը…