Իմ գիրը, որպես պատում, երեկվա շարունակությունն է, ինչպես երեկվա իմ գործը… այսպես, օր օրի, անընդհատ ու բարեխիղճ, որ կայանա, խնամքով հաստատվի կյանքում, զարգանա…

Թվում է՝ ո՛ւր սովորողի արձակուրդի անհոգությունը, ճամբարային ինքնավարությունը, ո՛ւր ստուգումների քննական բնույթը՝ իր խիստ կանոնակարգով, անհանգիստ ծնողների հուզումով․․․ Բայց սրանք՝ այս անկապ-անհամատեղելիները, կարող են հադիպել կրթահամալիրի Արևելյան, Արևմտյան, Հյուսիսի ու Հարավի դպրոց-պարտեզներում, ուսումնական ճամբարներում, ու 4-րդ դասարանցիների մայրենի լեզվի ստուգումները՝ միասնական հանրապետությունով մեկ, նոր կազմակերպում ստանան՝ սովորողներով-ծնողներով-ուսուցիչներով, նոր կրթական միջավայրում՝ որպես ուսումնահետազոտական ամբողջական ներառական ճամբար, իր առավոտյան ընդհանուր պարապմունքով, ժամերգությամբ, իր օրվա անելիքի նյութականացմամբ-քննարկմամբ։ Ու բաց-մարդկային՝ բոլոր փուլերում, արդար-հավաստի-մեկնաբանելի՝ յուրաքանչյուր գործողություն, տեղում ուղղելի՝ ամեն մի վրիպում․․․

Լուսանկարը՝ Արմինե Թոփչյանի
#1394

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Կարելի՞ է դու իմանաս, թե է՜ն սարի ետևը ինչ կա, ինչ չկա…

Հանգստանալու լավագույն ձևը ճամփորդելը չէ՞։ Արձակուրդը հե՛նց դրա համար է՝ ճամփորդելու. ես արձակուրդի մեջ եմ, և բնական է, որ իմ օրը կրթահամալիրի Բանգլադեշում ճամփորդություն է, ինչպես երեկ, ուրբաթ օրով․․․ Ու

Ես եմ, դու ես․․․

Ես ու դու, որ յուրահատուկ այս աշխարհը՝ Բլեյանի դպրոցն ենք հեղինակում ամեն օր․․․ «Ես եմ․․․» այս նախագծով ուսումնական մեր Ավագ դպրոցի, Քոլեջի շրջանավարտների տեքստերն անհատական ամենակարդացվողն են. կնեղանամ, թե բաց

Հուրհուրա խանդո՛վ, իմաստո՛ւն, ու խնդա՛ խնդուն — դա կամուրջ է…

Աշխատի՛ր, տոկա՛ անդադար, ստեղծի՛ր անդուլ — դա կամուրջ է. Դրանո՛վ ես շինում դու աշխարքը, դրանո՛վ քանդում — դա կամուրջ է. Դրանով սերմանում ես կյանքեր, մեռնելով՝ հառնում դրանում. Հուրհուրա խանդո՛վ, իմաստո՛ւն,