Հո՜յ Նարե, հո՜ յ Նարե,
Ճախրակի ոտ փըշատ էր,
Հո՜յ Նարե, հո՜ յ Նարե,
Ճախրակ մանող շիմշատ էր:
Պարերգով արթնացա։ Բարի լույս, մեր աշխարհ, շարունակ մեծացող ու ամեն ամառնամուտ լողափերով գրավող մեր կրթական պարտեզ։
Նախ՝ ինձ շնորհավորեք. այսօր ես հանդիսավոր եմ իմ առաջնեկ-ավագ՝ կարգով-դիրքով-շնորհով, Լիլիթի անհավատալի հոբելյանի առիթով։ Մենք ծնունդն ենք նշում Լիլիթ Բլեյանի. Լիլիթի Աշոտ Բլեյան-Կարինե Ջանոյան հայրիկ-մայրիկը սպասում ենք գնահատականի։ Կարևորեք մեզ. ես այսօր, ինչպես մայրս իմ ծնողական ժողովից առաջ-հետո-ընթացքում, բացառիկ դիրքում եմ։ Լիլի՜թ ջան… ողջ կյանքդ՝ երգով, հումորով, լիլիթավարի լուսավոր…
Էսպիսի մի լուսավոր ծնունդ-հոբելյան էլ իմ Գևորգ ընկերոջ-սանիկի աղջիկ-սանուհի Անահիտն է, վստահ եմ, այսօր Անահիտավարի նշում…
Հո՜յ Նարե, հո՜ յ Նարե,
Ճախրակի ոտ բարդի էր,
Հո՜յ Նարե, հո՜ յ Նարե,
Մանողի հոտ վարդի էր:
Իսկ հունիսի 4-ին ուսումնական ճամբար դարձած կրթահամալիրի դպրոցների ընդհանուր պարապմունքներով արդեն Տաթևի-Միքայելի նշանդրեքը խաղացեք-ցնծացեք… Սրանից տեղին սուրհանդա՞կ…
Հակաբացիլ Կոմիտաս հունիսի 1-ի Մարմարյա սրահում։
Լուսանկարը՝ Արմինե Թոփչյանի
#1393