Մեր այս ճամփորդությունը անոնս է դեկտեմբերի 4-ից սկսվող «Գեղարվեստը կրթահամալիրում» արտագնա աշտարակյան նախագծի համերգ-ներկայացում-ցուցադրության։

Ճիշտ ժամին, անբացակա, Սուրբ Երրորդություն եկեղեցու մոտից սկսված ճամփորդությունը Կիմա Ստեփանյանի նախանշած ընթացքը ունեցավ՝ իմ հայտնի զիգզագներով։ Մի գրի մեջ չի տեղավորվի ասելիքը, չեմ էլ փորձի․ ինչի՞ համար։

Աշտարակի նշանավոր Մուղնի բնակավայրում էր մեր առաջին կանգառը, որը Արմինե Աբրահամյանի ռեժիսորությամբ չորս այսպիսի տեսանյութ դարձավ։ Դիտե՛ք մեկ շարքի տեսքով։ Սցենարիստը ես եմ․ չվերապատմեմ։ Շնորհակալ եմ օրվա համար իմ ընկերներին, այս ճամփորդությամբ ավելի նշանավոր դարձած Կիմին։

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=LmjJ3UxVQpw]
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=1ZUAAt4vNVA]
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=BSEL3ZBWuvM]
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=KaMM_ZPZ5I8]

#1227 (2-րդ մաս)

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Ի՜նչ իմ գործն է խուլ պատնեշից ցանց հյուսելը…

Այսօր ես լուսաբացին ավելի շատ դիմադրեցի. պիտի քնեմ… Առավելագույն ջանքեր, ու ապարդյուն… Մի պահ մեղավոր թվաց Նորքի հեռուստաաշտարակը. մոտեցա՝ նրա լույսերն անջատելու որոշումով… Այնպես չէ, որ ինձ մոտ ամեն ինչ

Գիտակցված հավատով ազատ գործչի էներգիան ո՞նց սպառվի․․․

Հնի ու նորի ճամփաբաժանին ես խորը քնեցա․․․ Շուշանի հրաժեշտո՞վ՝ «պա՛պ, դու գնա, խորը քնի», Շուշանի՝ Դավթի-Վահանի համար երգո՞վ «Արի, իմ սոխակ», որ երեկ լսեցի՝ որքա՜ն գորովանքով էր Տաթևը երգում Վահանի

«Լայվ» է իմ գիրը…

Վրաստանի առաջին դեմոկրատական հանրապետության 100-ամյակին նվիրված՝ վրաց հայտնի դաշնակահարուհի Նինո Բաքրաձեի երեկվա մենահամերգը Կոմիտասի անվան Կամերային երաժշտության տանը այն էր, ինչ պետք էր… Ամերիկայից հատուկ այս համերգի համար Երևան ժամանած երաժիշտը