Անուշիկ Նիկողոսյանն իմ ձեռքից ո՜նց պրծնի. ամառն անցնում է ուսումնական, հուլիսը կիսվեց… Լավ է, որ տպավորված Վրաստանի Սվանեթիի ճամբարից՝ ուշքով-մտքով Անակլիայի ճամբարում է: Պիտի պատրաստվել, միջազգային է, ու 25 հոգիանոց խմբով Հայաստան են ներկայացնում առաջին անգամ… Պատրաստվել, ինչպես հերթական տարում արեցին Իզմիրի միջազգային տիեզերագիտական ճամբար հասած Հերմինեի-Մարգարիտի սեբաստացիները… Իսկական ուսումնական նախագիծը այսպիսին է լինում՝ պատրաստության իր ուսումնական շրջանով-խնդիրներով-ուսումնական կոնկրետ, մոտիվացված, անհատական ջանքերով… Բայց Ավագ դպրոցի խոստացած հայ-վրացական ճամբարի հայտարարությունը, սեբաստացիներ, ուշանում է… Սևանի ափին հայ-վրացի պատանիների բնապահպանական ուսումնական մեկշաբաթյա ճամբարի՝ Սևանի ավազանի իրական խնդիրներով, բնապահպանական վերականգնողական աշխատանքներին իրենց կոնկրետ մասնակցությամբ, իրենց լուծում-առաջարկներով… Ուսումնական ամառ 2017 ճամբարայինը այս տարվա համար չէ միայն, որ հետաձգես… ամենամյա է…
Եվ հասկանալի է գեղարվեստի ստեղծագործական ճամբարի նախաձեռնության-հայտարարության-մեկնարկի պարգևած ուրախությունը… կրթահամալիրի Հյուսիսում, գեղարվեստի յուրահատուկ միջավայրում, Բանգլադեշի ծովի ափին, բաց ու տարատարիք… Ի՞նչ կստացվի, կունենա՞ իր շարունակությունը ոչ միայն 2018-ին, այլև 2017-2018 ուսումնական անընդհատ շրջանում… Մենք հիմքեր ենք դնում շուրջտարյա բազմաբովանդակ պատանեկան «Բարեկամություն» ճամբարի, ինչպես մանկավարժության նորարարականը... Լսեիք-տեսնեիք՝ ո՜նց էին Լանջաղբյուրում ոգևորված օր առաջ մասնակցելու հեռանկարով…
Սևանում Դավիթ Բլեյանի լուսանկարները՝ Կարինե Բաբուջյանի
Սեբաստացիական օրացույցում ուրախացնող է Արցախի «Ասպետ» ճամբարի անընդհատության վերականգնումը: Միքայել Ղազարյանն ու Գևորգ Հազարումյանը, վերադարձած հայ-խորվաթական ճամբարից, Միջին դպրոցի աշխատանքային խմբով շարունակում են թափով Մայր դպրոցի շուրջ մեծ հեծանվաուղու կառուցումը… և հավաքում «Ասպետ» ճամբար մեկնող պատանիներին… Միայն կամավոր, գիտակից, ընտանեկան համաձայնությամբ որոշում կայացածներին՝ սեբաստացի-ոչ սեբաստացի… 9-12-րդ դասարանցիներին, քոլեջի ու ավագ դպրոցների սովորողներին: Կարդացեք այս նամակը: Միշտ ուզեցել ենք, որ «Ասպետը» Արցախի, որպես ռազմամարզական-հայրենագիտական լինի համահայաստանյան մասնակցությամբ, ձգտեն պատանիները լինել այնտեղ 8-10 օրով, իրենց հասակակիցների հետ, գրավիչ ուսումնական միջավայրում… Ինչպես և մեր ճամբարը Սևանի «Ժայռ»-ում… որ կարող է ու բաց-միջազգային է դառնում նաև բնապահպանական-ընթերցողական բաղադրիչներով…
Մենք՝ մեծահասակ սեբաստացիներով, արշավախմբային հուլիս-օգոստոսյան երթուղիներն ենք կարգի բերում… Պատանիները կնախանձեն մեր խիզախումին… Կարդացեք իմ վաղվա գրում…
Լանջաղբյուրի հայրենագիտական (ուրիշ ի՞նչ անուն տաս) խմբով Չարենցավանն անցած՝ երկաթգծի կամրջի վրա հանդիպեցինք-ձեռքով արեցինք մեր գրական ակումբի ընթերցողական գնացքին. ուրախ տեսարան էր մեր դիմավորումը «Ալմաստ» երկաթուղային կայարանում… Գոհունակություն էր տեղով մեկ Դավիթ Բլեյանը՝ գնացքո՜վ Սևանա ծով ու վերադարձ, գիշե՜ր Սևանի ափին… պատմում է ու պատմում… Կարևոր է, որ ընթերցող-լողորդ-ճամփորդից գոհ են գրական ակումբի ուսուցիչները, Արմինե մայրիկը, Ռուզան մորաքույրն ու Արմեն եղբայրը… Տեղավորվել է Դավիթը Շուշան քրոջ ծնկներին, ու ոնց որ ձուկը ջրում…
Լանջաղբյուրում…
Կրթահամալիրի տնօրենի օբյեկտիվից
Շուշանը տպավորված է երեկ Լանջաղբյուրում անցկացրածով-տեսածով… Լանջաղբյուրը իրական-կենդանի-հուզառատ դարձավ-մնաց մարդկանցով՝ իմ հորաքույր Ժանետի մեծ-լուսավոր ընտանիքով, իմ եղբայր Սամվելով, իհարկե, դպրոցի տնօրեն Սերգեյով, որ ոտքը կորցրել է… 1988-ի երկրաշարժին, երբ որպես ուսանող եղել է Գյումրիում, գյուղապետի տեղակալ Սամվելով, Սարուխանի Սաքեյան ընտանիքով՝ տան տատիկից՝ մեծ մորից սկսած 3-րդ դասարանցի Ռոմանով ավարտած, ովքեր այնքան սիրալիր մեզ օգնեցին, երբ մեր մեքենան անսարք կանգնեց փողոցի վրա՝ հենց իրենց տան դիմաց: Սա Հայաստանն է, այստեղ ես տանն եմ…
Շնորհակալ եմ Անի Սարգսյանին, որ այնքան ուշադիր եղավ Բլեենց ծննդավայրի, անցած-չգնացածի ու ներկայի նկատմամբ, ով ոգևորվեց Լանջաղբյուրի գյուղական միջավայրով, երեխաներով, պարզապես մարդկանցով… Շատ կարևոր է, որ գյուղաստեղծման մասին Լիլիթ Թադևոսյանի ու Մարիամ Բլեյանի նախաձեռնած ֆիլմը կենդանի լինի…
#1096