Այս անգամ խցանումից փախանք Դավիթ Բլեյանի հետ, ու՝ իրիկնային զբոսանք Երևանով…
Դավիթը լավ է քայլում, բոլորին բարևում է՝ ծանոթ-անծանոթ չկա, բոլորն իրեն ճանաչում են, ու նա շփվում է բոլորի հետ, հատկապես, երիտասարդների, նրանց մեջ՝ աղջիկների… Նստարանին նստած են՝ մոտենում է, բարևում, աղջկա ձեռքը բռնում ու մտնում զրույցի… Ես ինձ հեռու եմ պահում. Դավիթը շփվում է առանց միջնորդի, հսկողության, հետո անցնում մյուսին… Այսպես՝ ողջ ճանապարհին: Այո՛, ես ուզել եմ, որ անծանոթ մարդուց չվախենա, որ անմիջական լինի, մարդամոտ:
Գլխավոր պողոտայի բարեկարգ հրապարակը հիշեց.
— Հիշու՞մ ես՝ երեկ հեծանիվ էի քշում, հիշո՞ւմ ես, որ պուճուր աղջիկը մոտեցավ, ես իմ հեծանիվը չտվեցի, հեծանիվից չիջա, դու բարկացա՞ր, հայրիկ, հիշում ե՞ս:
— Իհարկե հիշում եմ: Իսկ դու լա՞վ արեցիր…
— Չէ, լավ չարեցի, սիրուն կուկու էր։ Հիշու՞մ ես՝ ոնց էր վազում փախչում իր մայրիկից…
Տեսնու՞մ եք՝ ոնց է տպավորվել մեկ օր առաջվանը, ո՜նց է հիշում իր խոզությունը… Ես միշտ խաղաղ, բարեկամաբար, առանց թելադրանք-հարկադրանքի արտահայտում եմ իմ վերաբերմունքը, ներկայացնում իմ անհամաձայնությունը… Տեսեք, այնպես չէ, որ նա չի լսում, որ անառարկելի է իր բոլոր որոշումներում, պարզապես հաճախ չի հասցնում նույն պահին արձագանքել. կարևորն իմ կենսափորձին, իմ հայացքին անհաղորդ չմնալն է: Ինքը գիտի: Շտապել-պարտադրելն ի՞նչ պիտի տա…
— Քո ասածով եղավ… Ե՛ս եմ քեզ ասում…
Ասում ե՞ս, այնպես ասա, որ քեզ լսեն, որ մարդուն հասնի… Մեր Դավիթը հասունանում է մեր աչքի առաջ…
Երեկոյան Մեդիա կենտրոնից քայլում ենք Գեղարվեստ՝ դաստիարակի հնարավոր տեղափոխման առիթով, ծնողների նախաձեռնությամբ՝ հավաք է 2-4 տարեկանների խմբում: Դավիթն էլ երեխաների հետ խաղալուց գերադասում է ինձ հետ ժողովին մասնակցելը: Իր ազատ ընտրությունն է: Կարող է, իրեն ավելի հետաքրքիր է, կարող է՝ ուզում է ինձ հետ լինել: Ես համբերատար հարգում, ապահովում եմ իր ընտրության իրավունքը. իր կյանքն է: Ինչո՞ւ իմ ուզածով պիտի լինի. ինչո՞ւ շտապել…
— Դավիթ,- հարցնում եմ,- կուզե՞ս՝ քո ընկեր Կարինեին փոխենք… Նշանավոր ժպիտը դեմքին, հումորի ընդգծված հասունությամբ, արագ արձագանքում է.
— Հա, ընկեր Կարինեին էլ փոխենք, ընկեր Մելինեին էլ (օգնականն է դաստիարակի), կուկուներին էլ, հայրիկին էլ, մայրիկին էլ, Շուշանին էլ՝ բոլորին փոխենք, որ լավ լինի…