Դավիթ Բլեյանն էլ ունի իր արթնանալու պատճառը. ահա, գիշերը 5-ին մոտ, երբ ես երկրորդ անգամ, թվում է, վերջնական վեր եմ կենում, թփթփալով-աչքերը փակ, որպես Աշոտիկ, գալիս, զբաղեցնում է իմ տեղը…
– Ո՞ւմ բալեն ա,- հարցիս կպատասխանի՞…
– Քնած է,- ասում է մայրը…
– Քո, հայրիկ,- պատասխանում է:
– Քնի, Դավիթ ջան, դու քնելու և՛ պատճառ ունես, և՛ իրավունքը, ահա, ձեռք բերեցիր:
— Եկանք-եկանք՝ ո՞ւր հասանք,- շարունակ հարցնում է Դավիթը, որ չհավանեց մեր առևտուրը, ասել է թե՝ գյուղացու մուննաթը… Չի իջնում, չի մոտենում. ցուցանիշ է, մնում է մեքենայում… Դավիթ Բլեյանը, գիտեք, դառնում
Երբեմն, երբ մտքով-ուշքով եմ հետևում կրթահամալիրային իրադարձություններին՝ մտածված բացակայում եմ… Ինչպես դեպի Վահան Տերյանի պուրակ ձեր երեկվա երթից, Տերյանի արձանի շուրջ ձեր խմբումից-խոսքից… Հետո անդրադառնում եմ… Մեդիան մեր mskh.am-ով իրական
Իրանը պատրաստ է միջնորդ դառնալ Լեռնային Ղարաբաղի խնդրի կարգավորման գործընթացում… Այս նյութն էի կարդում ուշ երեկոյան, երբ ինձ զանգեց զինծառայող, 2013-ի կրթահամալիրի շրջանավարտ մեր Վիտալի Գրիգորյանը… Մոբիլ կապը, ա՜յ, հենց սրա