Դավիթ Բլեյանն էլ ունի իր արթնանալու պատճառը. ահա, գիշերը 5-ին մոտ, երբ ես երկրորդ անգամ, թվում է, վերջնական վեր եմ կենում, թփթփալով-աչքերը փակ, որպես Աշոտիկ, գալիս, զբաղեցնում է իմ տեղը…
– Ո՞ւմ բալեն ա,- հարցիս կպատասխանի՞…
– Քնած է,- ասում է մայրը…
– Քո, հայրիկ,- պատասխանում է:
– Քնի, Դավիթ ջան, դու քնելու և՛ պատճառ ունես, և՛ իրավունքը, ահա, ձեռք բերեցիր:
Դավիթն էլ թե՝ — Հայրիկ չդառավ, մի կրակ դառավ: Հետո էլ իմ` իր, իր մայրիկի հետ հարաբերությունների կերպից ելնելով` — Հայրիկ չդառավ, տիար դառավ:
Իսկ Դավիթ Բլեյանը ընկեր Կարինեին, տիկին Սոֆյային ու նրանց պարգևած համերգները այնքան է սիրում, որ կարող է հանկարծ առաջարկել. – Հայրիկ, արի մեր կուկուների նման նվագենք… Ինչ համերգ-նվագ-խաղ էր 45ր
Հավաստի լինելու համար ցուցադրում ենք` ոնց է ատամի մածուկ ստանում Աղայան Դավիթը` որպես վեց տարեկանների համար բնագիտական ստուգատեսի առաջադրանքի կատարում: