Կայծակները Լեհաստանում, Մեծ Բրիտանիայում, տեսե՛ք, ինչ մարդկային ողբերգություններ են պատճառում․․․ Ճամփորդելով ուսուցումը` հայրենագիտություն-հայրենաճանաչություն կրթական ծրագիրը մեր հեղինակած, պիտի ճանաչի կայծակը, դրանից պաշտպանվելու անվտանգության հմտություններ փոխանցի․․․ Բարձունքների նվաճման՝ կրթահամալիրի օրացույցով որոշված նախագիծ-ճամփորդությունները մեկ շաբաթով՝ ուսումնական ճամբարների ծրագիր տեղափոխելը սրանով է թելադրված-հիմնավորված․․․

Ահա քեզ և մայիսի 30-ի տարատարիք ու տարաբնույթ, բայց բաց, ուսումնաստեղծական ճամբարների 1-ին շաբաթվա առանձնահատկությունը՝ լողափերի, մարզահրապարակների, հեծանիվների, ֆիզիկական վիճակի բարելավում, երգ՝ որպես հակաբացիլ, ճամփորդություններ՝ բարձունքների նվաճմամբ․․․

Դավթավարի:
Լուսանկարները՝ Արմինե Աբրահամյանի, Լուսինե Աբրահամյանի:

Իմ հայտնի-հանրահայտ լինելը, ինչպես կրթահամալիրինը, անշրջելի իրողություն է, փաստ, որը և՛ օգնող է, և՛ խանգարող․․․ Ուզում ես-չես ուզում, պատրաստ ես-պատրաստ չես՝ չես թաքնվի, ստվերում չես մնա՝ հանրային գործիչ ես, եթերում ես, եթե ոչ այսօր, ապա վաղը․․․ Այս առումով ուսումնասիրության արժանի է 2015-2016 ուսումնական տարին․ քանի սովորող-ուսուցիչ հանրայնացվեց, կրթական ծրագիր ներկայացրեց՝ TV-ում, մամլո ասուլիներում, ամենատարբեր հավաքներում-կլոր սեղաններում, Հայաստանում, Հայաստանից դուրս․․․
Ես mskh.am-ը, սեբաստացու անհատական բլոգը, սոցիալական ցանցը նկատի չունեմ․ սա առանձին խոսակցություն է, առաջիկայում, իմ գրում սպասեք․․․ Այս օրերը ակտիվ են, ավելի եթերային․․․ Ես նպաստում եմ դրան․ մի քայլ ետ եմ քաշվում, փորձում եմ առաջ մղել իմ գործընկերներին, դպրոցների ղեկավարներին-սովորողներին․․․ Գիտե՞ք քանի առաջարկ եմ մերժում․ ինչո՞ւ հենց ես, կրթահամալիրում այնքա՜ն հետաքրքիր մարդիկ, խմբեր կան։ Պատրա՛ստ եղեք, ձեր գործը, ձեր կրթահամալիրը, ձեր հայացքը ներկայացրեք, տարածեք, հանրայնացրեք․․․ Հանրային TV-ի «Մայրիկ» հեռուստաալիք-ակումբի հետ գործընկերություն, 1-ին am-ի հետ պայմանավորվածությունները, ամառային ճամբարները, նախագծերը նախանշում են նոր հորիզոններ, նոր մարդկանց ներգրավումներ․․․ Սա էլ վարժություն է, փորձառություն, ինքնավստահության ձեռքբերում, կրթահամալիրը խորությամբ ճանաչելու հնարավորություն․․․Այն ինչ կատարվեց մայիսի 27-ին «Շանթի» առավոտյան եթերում, կարող էր պատահել միայն սեբաստացիների հետ: Այս տարվա երկու շրջանավարտ հրավիրված էին «Շանթի» առավոտվա շնորհավորական-տոնական եթերին, նույն ժամին սկսվում էր նաև Մարմարյա սրահում «Ցնծություն տոնախմբությունը», և չգտնվեց որևէ սեբաստացի, որ իր իրական ցնծությունը-կյանքը-ապրումը փոխարիներ եթերով… Չտես չեն մերոնք, և դա լավ է… Օգնության հասան մեր շրջանավարտ ընկերները, չէ որ մեր ցնծությունն էլ ուսումնական է, միջոցառումային չէ: Լիան և Հովհաննեսը, տեսեք, ինչքա՜ն բնական, շիտակ ներկայացան որպես շրջանավարտներ: Բռավո՜…
Մի՛ երկնչեք եթերից, հաղթահարեք բոլոր անհարմարությունները՝ սեբաստացին պիտի առաջնորդի, առջևից գնա, եթերում լինի․․․

Լուսանկարները՝ Տաթև Բլեյանի:

Կիրակնօրյա ընթերցարան

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Մամ, դու խի՞ լուսնի նման չես փոքրանում-մեծանում

Արմինեն իջել է մեքենան կայանելու, զանգում է, որ դուռը բացենք. մեր շենքը «դոմոֆոնով» է… — Դավիթ, բացենք, որ մայրիկը գա: — Որ չբացենք, ի՞նչ կլինի,- Դավիթ Բլեյանն սկսում է իր

Ոգեղենությունը, մեր ստեղծական ուժը մաշող փակուղի է անհեռանկարայնությունը…

Դավիթ Բլեյանին ամեն ինչ հետաքրքիր է. լողարանային մեր զրույցներից առաջ,  հետո ու ընթացքում, առավոտյան ճոճվելիս հարցեր ու հարցեր… — Ինչի՞ համար են ականջները… — Ինչո՞ւ մարդը երկու ականջ ունի… —

Չբացվող չակերտ չի հանդուրժի իմ գիրը

Ինձ ուղղված գրավոր հարցն այսպիսին էր. «Երևանի քո սիրած հատածը»… Սկզբում ուզում էի օգտվել վրիպման (հատած — հատված) ընձեռած հնարավորությունից. մտքովս անցան մինչև 90-ականների Երևանի հին տները, քանդած այն տները,