Կրթահամալիրի կրտսեր դպրոցների նշանակալի դարձող ճամբարներն ինձ ավելի ու ավելի են գրավում, զբաղեցնում, ինչպես հունիսյան բանգլադեշյան ստուգատեսները՝ իրենց ավարտին՝ 5-րդ օրը, հունիսի 19-ին… Ի՜նչ  լեցուն օր եղավ ուրբաթը՝ ժամը 9-ից մինչև երեկոյան 5-ը, հանդիպումներ, ամփոփում-քննարկումներ, համերգներ անընդհատ, մեկը մեկի հետևից….

Կրթահամալիրի վարժարանի գիտակների ակումբի թիմի շարունակվող հաջողությունը«Զարթոնքի սերունդ» մրցաշարում օրվա համար լավ նվեր էր մեզ Վահրամ Թոքմաջյանի կողմից։ Առա՜ջ, սեբաստացի գիտակներ… Ես Նառա Նիկողոսյանի հետ լավ թափառեցի Նոր դպրոցի ճամբարով… Որքա՜ն բան են փոխել իմ սիրելի Գայանե Սարգսյանի հետ ճամբարականները՝ այս դեպքում՝ սեբաստացի և ոչ սեբաստացի… Մրցաշարային ուսուցման մասին՝ առաջիկայում։ Ճամբարային կյանքը, ինչպես մրցաշար, ինչպես երբ հանդիպում են իմաստն ու նպատակը… Չգիտեմ՝ սրանից ինչ ռոդարիական երկանդամ (բինոմ)  կստացվի՝ որպես ստեղծագործական երևակայության հնար, բայց խթան-նոր կազմակերպում է, փաստ է, ահա… Հաջորդ շաբաթ կմեկնարկեն մեր ճամբարային մրցաշարերը՝ դրանք կլինեն բաց Երևանի, Հայաստանի այլ ճամբարների համար ևս… Լողի, վազքի, հեծանվի, մարմնամարզության…, շախմատի, գիտակների, մաթեմատիկայի…, ստեղծագործական երևակայության, լողափային տեխնոլոգիայի… Ամեն անգամ կրթահամալիրի ամառային ճամբարներից մեկը կարող է դառնալ կենտրոն-կազմակերպիչ… Կարող է և Մայր դպրոցը դառնալ կենտրոն՝ իր գիտակների ակումբով, «Ասպետ» ճամբարին նախապատրաստվող խմբով, Թուրքիայի Իզմիրի միջազգային ճամբարին պատրաստվող թիմով, «Տիեզերք» ակումբով, սեբաստացիական նախաձեռնությամբ, իհարկե, շախմատի ակումբով Առնոլդ Միքայելյանի, որի կազմակերպած կարգային (այս դեպքում տեղին է նաև «կարգին»-ը) մրցաշարով  յոթ 6-10 տարեկան լրացրեց 4-րդ կարգայինի նորման, ստացավ վկայական, իսկ երեխաների մեծ խումբ շարունակում է իր ամառային դպրոցը… Ես խոստացել եմ կրթահամալիրի ճամբարականներին լող ծածկած լողավազանում և ճամփորդություններ հայրենագիտական… Ծածկած լողավազանի էլ. սնուցման վթարը վերացված է, Հունդայի ավտոբուսը՝ նորոգված: Առաջ, ամա՛ռ 2015:

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Նախագծերի առատությունն ինձ ոգևորեց

Իմ ընկեր, ճարտարապետ Համլետ Խաչատրյանը Դավթի ծնունդին մի ճոճանակ է նվիրել կախովի՝ երեք տարի գործածում ենք, տարվա բոլոր օրերին… ա՜յ քեզ որակ ու էսթետիկա… Չգիտեմ, Սուսան Ամուջանյանի կինո-ֆոտոակումբի, մեր Քոլեջի-ավագ

Հասարակությունն առանց քաղաքական հենասյուների, նույն է թե՝ քաղաքացի՝ առանց բարձունքի ձգտումի…

-Ի՞նչ ուտես, Դավիթ… Առաջարկում ենք ամենատարբեր համեղ բաներ, հրաժարվում է. — Չեմ ուտում… յա´… — Բա ի՞նչ ուտես,- համառում է մայրը: — Ի՞նչ ուտեմ, քաք ուտեմ… — Դավիթ ջան, ի՞նչ

Օրվա գիր է՝ «Զարկ բոլոճիկ»-ով, Սյուզի Մարգարյանով ու սիսեռի հատիկով…

Շաբաթ, գիշերը 3:30, ես իմ օրն սկսեցի mskh.am-ում, «ԱրտԲզզան» ռադիոյի հետ, երևանյան փողոցներում թափառումով… Ձայնագրիչը որակյալ, թեթև հարմար գործիք է մարդկանց հետ այսպես անմիջական-մտերմիկ զրուցելու, կարդալու, կարդալ տալու… Այս անգամ՝ Չարենց։ Հաճույքով