Թող իմանա ողջ աշխարհը… Իրիկունը ուշ՝ 10-ի 11-ի արանքում, ես սկսում-շարունակում եմ իմ զրույցը Հովհաննես Թումանյանի հետ, որպես ռեժիմային ուսումնական աշխատանք… Կարգապահ-ստեղծական աշխատանք պիտի դառնա այս նախագիծը, ինչպես իմ բլոգապատում-օրագիրը…
Հավեսի՞ մանկավարժություն, այո, ու մեր ջանքերն էլ-գործն էլ, բառեր եմ փնտրում բառարանից հայոց, հավեսի գցելն է, հավեսի բերելը… էս անհավես խալխին, ինքներս մեզ անընդհատ հավեսի մեջ պահելը, մեր մարդուն, որ
Թումանյան թերապիան՝ իրիկնային ամենօրյա ընթերցումը բարձրաձայն ու ձեզ համար, mskh.am-ի եթերում, ինձ օգնում է նաև նոր տարում կարգավորելու քունս, ոչ միայն հասնելու խաղաղությանը իմ հոգու, այլև բերելու այն ձեզ… Երեկ
Ուսումնական Արագածոտն․․․ Մուղնիի դպրոցում մեր երեկվա անուշով-թեյի կլոր սեղանի շուրջ մանկավարժական զրույցը մնաց. մի կողմից՝ սեբաստացիների խումբը, մյուսում՝ Մուղնիի բարեհամբույր ուսուցիչների, իրենց ընդունակ-տնօրեն Գրետա Համբարձումյանի առաջնորդությամբ․․․ Բողոքել չկա. ես գիտեմ
Ես ի վերջո խոսքը բանավոր, կենդանի ապրումը օրվա-տարվա, բերում եմ տեքստի… Օրագիրն իմ անընդհատ այստեղից է գալիս․․․ Տարեվերջյան այս հարցազրույցը 1in.am-ի խմբագրությունում զրույցից հետո ԶԼՄ-ի կայքում կարգին չեմ էլ լսել,