Մարկեսի կենսախնդության ամանորյա այս փնջից իմ ընտրած առաջնագիրն է իմ թվով 1259-րդ պատումի, որպես անընդհատ օրագիր։ Հրավերները միշտ դիտել եմ որպես տեղեկացում՝ ազատ պարտավորություններից, վրիպելուց, նեղանալուց։ Գյումրիում, որքան էլ որ
«Ուսումնական Գյումրի» նախագծով գործուղում Գյումրի 2017թ. դեկտեմբերի 31-2018թ. հունվարի 3
Ձմեռ պապը ո՞նց իմացավ, որ Ամանորին Գյումրիում ենք, որ Դավիթը քնում-երազում է չմուշկների մասին․․․ Դավիթն ինքնուրույն հագնում-հանում-մեծացնում-փոքրացնում է կարմիր-խորոտ չմուշկները, հյուրանոցով մեկ չմշկում․․․ Բոլորի և՛ աչքը Դավթի չմուշկներին է, և՛
Աղբյուրը՝ 1in.am 2016թ. Ապրիլյան պատերազմից հետո մեզանում խաղաղության և պատերազմի դիսկուրսը ենթարկվեց պատերազմի անհանդուրժող ժամանակաշրջանին բնորոշ միտումների։
Երևան-Գյումրի գնացքում ենք։ Հայտարարված 7։55-ին գնացքը շարժվեց․․․ Մեծացող տղա, մեծացող հոգսեր․․․ — Դավիթ,- ասում եմ,- վեց տարեկան դարձար՝ ծախսն ավելացավ, արդեն տոմս ենք գնում, քեզ պահելը գնալով հեշտ չի լինի․․․
Գյումրիում եղանակը՝ ոնց որ Երևանում, լրիվ աշնանային․․․ ձյան ոչ մի հետք, թաց, մեղմ, արևը՝ ծառերի ճյուղերի մեջ խճճված․․․ Այդպես և երեք ժամ տասնհինգ րոպե տևած ողջ ճանապարհին։ Լավագույն դեկտեմբերի 31-ն
Երբ դուք, սիրելիներ, իմ օրվա գրից անպակաս դարձած ընթերցող լսարան, կստանաք մուտք՝ թվով 1255-րդն այս թերթելու, Արմինեի ու Դավթի հետ անցած կլինենք գնացքի ճանապարհը մինչև Գյումրի… Սովորականի պես ես հաստատում