Համեցեք Բլեյանի դպրոց՝ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիր… Սա՝ որ շփոթող չլինի, որ նույն անունն է… Ես հեծանվով եմ, հասցեն իմ, հեռախոսը, էլ. փոստը, բլոգը, ֆեյսբուքյան էջը հայտնի են… Ես եմ հեղինակն իմ
Շաբաթվա գրառումները՝ չօգտագործված, ինչպես սառնարանում եղած-չեղած մթերքները՝ ինչ-որ բաղադրատոմսով պիցայի, կցում-կցմցում ես. երկար-սիրելի կիրակի օրդ ափսոս է՝ խոհանոցում անցկացնես։ Վռազ-վռազ եմ անում առավոտ շուտ. թարսի պես ուշ եմ քնել, էսքա՜ն
Երբ միտքը, որ կարող է լինել բավական խորը, արտահայտվում է ընդամենը մի քանի բառով, յուրաքանչյուր բառ ստանում է զարմանալի ուժ և հիշողություն։ Ես փորձում եմ մի քանի բառով պատմել այն,
Կրթահամալիրի ուսումնական օրացույցով փետրվարի 10-ին ստուգատեսային մեր ավանդական տոնն է, փետրվարի 11-ին՝ Բուն Բարեկենդան տոնը Հայաստանով մեկ։ Սա միանգամից ծիսական է դարձնում եկող շաբաթը՝ փետրվարի 5-10-ը, տոնի ավագ շաբաթ։ Այս
Չէ՞ որ լույսի մոտ խավարն անհետանում է և դառնում անզոր։ Շուշան Բլեյանի լույսը, որ իր մեսենջերով ժամից ավելի պարուրեց մեզ․․․ Շուշոյի ձայնով-հումորով-ծիծաղով, տեսքով՝ դիմախաղով-անցումներով, մազերի թատրոնով․․․ նոր պրոֆիլով հետո, որին
Ես, հղում անելով Շիմոն Պերեսին (Անուշ Սեդրակյանի այս «Չավանդույթ» տեսանյութը դիտեք-լսեք), պլաններ եմ գծում ու դրանք իմ ամենօրյա աշխատանքով իրականացնում… Այդպիսի պլան է, ասենք, «Ուսումնական Գյումրին»… Իսկ Գյումրիում մեր աշխատանքային
Առաջ ընկնել ոչ մի կերպ չի ստացվում, մեր ուսումնական օրացույցով էլ չի լինում։ Դեռ լավ է, որ փետրվարի 1-ի մեր աշխատանքային, նախագծային խմբերով Գյումրի այցելությունը կայացավ. իրական խնդիրներ, դրանց համապատասխան ընտրված-առաջ եկած սեբաստացի
Գիտե՞ք՝ Դավիթ Բլեյանն ամեն օր ինչ անվտանգ է անցնում իր ննջարանի անկողնուց* մինչև ծնողական սենյակ, մութի մեջ, զիգզագով, առանց պատին-անկյունին-բաց թողած դռանը դիպչելու… Հետաքրքրասեր հայրիկին հանկարծ ցուցադրում, պատմում… Ա՜յ քեզ
Լավ հարսանիք՝ իսկական արևելյան, Հակոբ Պարոնյանի մասնակցությա՞մբ, սարքեցին իմ գլխին Հենրիկ Մալյանի թատրոնում… Տունը մեր՝ թատրոն-կինոտնից քայլերի վրա… Ես գլխացավ չեմ հիշում-չեմ ունեցել, 1285-րդ՝ չորրորդ տարվա անընդհատ գիրս փնտրտուքի գործիքով
Որպեսզի բոլոր մեռածները նրանով վերակենդանանան… Կինոռեժիսոր Մարիա Սահակյանի, զարմանալի արվեստագետ կնոջ, նույնքան զարմանալի սովորող-արվեստագետ Սեդայի, հինգ երեխայի մայրիկի մահը կիրակիով իր սև գործն արեց… Որքան էլ դաժան-երկարատև հիվանդությամբ տեղն արած՝