Տանջանքը վեհ, կյանքը զվարթ՝ կասեր Թումանյանը… Գի՜ր է… Գիշերվա ժամը 3-ին շոգի՜ց (այնքան, որ մարդ ջուր կտրի) եմ արթնացել. էլի խառնված են գնում իմ մութն ու լույսը, քունն ու արթունը, որ
Մի բոլ ծիծաղեցի… Հեղինակային խաղեր ու խաղալիքներ 2-5 տարեկանների համար… Աննա Հայրոյան ու Նելի Արղության… արագ լվանալ գուլպաները, որպես էստաֆետ մրցույթ ճարպիկության, փռել պարանին, որ չորանան, հետո մաքուր հատերը խառնել
Ու «Ծեր երգեհոնահարը», որ Արմինեի ռոդարիական սխալի հնարքով քիչ էր մնում «ձեր» դառնար… Ու նորից անհրաժեշտ եղավ հեծանիվ հայտնաբերել, երբ կարգով մեր սիրելի Գաբանյան Մարիին հողին հանձնեցինք Երևանի Շահումյան 2
Որ այս օրերին, մեր Մարի Գաբանյան նվիրյալ, նվիրված ու սիրված, ասած Նունե Խաչիկօղլյանի, Մարիի մասին արձագանքը՝ անմիջական, խոր ցավով սիրով-արցունքով ասվածը, պաստառներ դառնան, որ մեդիաաշխարհ-առցանցներից տեղափոխվեն ֆիզիկական, բռնեն մի այդպիսի
Մահն այս ի՜նչ եղավ, զոռբա այսքան, որ գտավ Մարիին կյանքով-գործով լեցուն մի շրջանում, բաց չթողեց, տանջեց՝ քիչ է, ու տոկուն, զարմանք առաջացնելու աստիճանի տոկուն մեր սիրելիին փորձեց՝ քիչ է, հաղթեց…
Իսկ ախորժակը գիտեք, ուտելիս է գալիս… Գոհար Եղոյանի միջնորդությամբ, նախօրոք պայմանավորված իմ հանդիպումը Կարեն Հովհաննիսյանի ու մայրիկի հետ կայացավ միջին դպրոցի խոհանոց-ակումբում, կեսօրին, երբ սովորողներ-ուսուցիչները, որպես ամենօրյա համատեղ ուսումնական աշխատանք, պատրաստում
Նորօրյա աղոթքն իմ… Արթնացել ու պատմում եմ, առանց ճիգի, չեմ էլ ջանում խոսքի մշակման վրա… Առաջ ջանում էի, ու խոսքս էլ որպես մշակույթ երևի ստացվում էր: Սևակն ասում էր՝ լավ
Երբ համարյա միաժամանակ Մարթա Ասատրյանն իր հայրենագիտական ակումբով, Հայկուհի Հովհաննիսյանն իր ծանոթ-անծանոթով, Քնարիկ Ներսիսյանն իր մեծով-պստիկով… մեր աշխարհի ոգիներն են կանչում Հայաստան բռնած բնական աղետներից, թե բնությունը չարքերից ազատելու համար…
Սուրբ Աննայի եկեղեցում, խիտ-լեցուն հավատացյալ ժողովրդով, Դավիթ Բլեյանը, որ մասնակից էր, ուշադիր հետևում էր լսելի-ազդեցիկ պատարագիչ Տեր Զենոն քահանայի առաջնորդությամբ ընթացող պատարագին… Կայացավ հաղորդությունը. սա նաև պատարագի մշակույթին քաջածանոթ, ոչ
Իմ շատախոսությունը ես չեմ հավանում․ հետո մնում է իմ ականջներում, մինչև ջնջվում է․․․ անախորժ կյանքի ժամեր եմ ունենում ականջներումս մնացած աղմուկի հետ․․․ Դավիթ Բլեյանը երեկ, Ռոզալիա ավագ ազնվական հարսիս ճանապարհման