Այսպես սկսեց իր այսօրը Դավիթը Բլեյան։ Առավոտը հարազատ է ինձ՝ և՛ երբ մինչև ժամը 8-ը հեծանվով եմ դուրս գալիս տանից, և՛ երբ Դավթի հետ 8։25-ից Խանջյան-Չայկովսկի անկյունից շարժվում ենք Բանգլադեշ
— Ինչո՞ւ են բոլոր աղջիկները վարդագույն սիրում, հը՞․․․ — Իմ քույրիկ Աստղիկը բախտավոր է։ Ինքը բոլորիցս ուշ է ծնվել ու ամենաուշը կմահանա։ Ես ծիծաղում եմ. — Իսկ դու սո՜ւս, ձայն
Թիֆլիսով-Բանգադեշ-Եղեգիսի Արատես․․․ Չէ՛․․․ Վայոց ձորի Գլաձոր-Վերնաշենով-Սպիտակավոր-Շատինավանք, Շատինի կիրճով-Շատին-Եղեգիսով Արատեսի դպրական կենտրոն, դպրոց բնության գրկում, սեբաստացի 6-8-րդ դասարանցիների ուսուցիչների մի փնջի ուղեկցությամբ Եղեգիս-Վերնաշենի սովորողների, ուսուցիչների և փեսաների մի այլ փնջի հետ․․․
Ֆեյսբուքում Արմինե Թոփչյանի այս շարքը շշմելու է, իմ օրվա գիր դառնալու աստիճանի, քո թույլտվությամբ, Արմինե Թոփչյան, Թոփչիկ ջան, ընկեր-օգնական, ավելի լավ ի՞նչ և ինչպե՞ս պիտի պատմեմ։ Սա մեր հեղինակած մանկավարժության շքերթ է՝
Մեկը՝ միշտ Արատեսում, իր 1989-ին սկսած դպրական կենտրոնով, Եղեգիսի կիրճով, Սելիմի լեռնանցքով, Նորատուսի ծովախորշով-Արտանիշի ծովածոցով անցումով Ջիլ-Ջվխլի, Գետիկի հովտով՝ Աղստև-Գետիկի գրկախառնում… Կարդացեք Չարենցի արևելահայերենով մեր նորօրյա աղոթքը… Մյուսը՝ միշտ Բանգլադեշում,
Հրակ Ժիլաքյանի ընտանիքը վերջերս է տեղափոխվել Հայաստան Լիբանանից։ Հրայրը կրթահամալիրի ավագ դպրոցի 9-րդ դասարանցի ունի իր ուսումնական բլոգը, որտեղ և կարդացի նրա «Իմ առաջին ճամփորդությունը կրթահամալիրում» հրապարակումը… արևմտահայերեն։ Հրակը կենդանի
Մաս առաջինում իմ գրի Երևանի ավագանու մինչընտրական եռօրյան է… Որքան կսազեր սրան, համաձայնեցնելով Դավթի հետ, Բախի «Տոկատա և ֆուգան»… Դավիթ Բլեյանինը Մոցարտի կոնցերտներն են… — Շոպենը սկուչնի ա, մի՛ դիր,-
Որևէ հանգամանք, որևէ կարևոր գործ չեն կարող մեր հայացքը շեղել, ավելի առաջնային լինել, քան անվտանգության ապահովումը: