Արմինեից էլ հոգատար մա՜րդ քո կողքին… Ամեն ինչ արեց. էս տեսակ՝ մաշկով օրը ապրող մարդու համար ավելի ու ավելի դժվար կլինի, ու իրիկունները՝ հանգույցով, գորդյա՞ն… Լավ է, որ քունը դեռ
Հաճույքով լռելը կա ու կա… լռության հաճույքը… որն է կիրակին, որ այս անգամ հաճախակի խախտվեց իմ ու Սուսան Մարկոսյանի, իմ ու Տաթև Աբրահամյանի, իմ ու Մարգարիտ Սարգսյանի, իմ ու Հերմինե
Երեկվա իմ գիրը՝ «Ո՜վ զարմանալի» վերնագրված շաբաթվա զարմանքների ինքնաբերաբար շարունակություն է պարտադրում։ Ռոդարիի ստեղծագործական սխալը (բացթողումը) թույլ տվեց միջամտել, վրիպակը շտկել ու ծնվեց այս հաճույքով լռելը՝ որպես այլընտրա՞նք «Իմացումի հրճվանք»-ի․․․
«Իսկական հարսանիք ագարակում» ուսումնական նախագիծ
Ես Գյումրիում էի, երբ տեղեկացա, որ Առողջապահության համակարգի աշխատողներ են այցելել կրթահամալիրի դպրոցներ՝ իրենց պարտականությունները որպես նախաձեռնություն լայնորեն գովազդելով… Հետո ինձ պատմում են… Հեռախոսով մի բուժաշխատող մյուսին նկարագրում է մեր
Ինձ համար էլ է այդպես, Նունե Մովսիսյան. տեսնենք՝ ի՞նչ կասի քո հերթական «զոհը» այս առիթով… «Կախարդական» անվանեց մեր առավոտը ֆեյսբուք անունով ամենագուշակը և… չսխալվեց… Սպիտակ դևը ճերմակ-փափուկ էր ներկել-պատել ողջ
Ոտքից, գլխից, թե սրտից է խոցում մեզ… Հայաստանում Իրանի կրթության և մշակույթի կենտրոնի փոխնախագահ Փարսին Քազեմինի այցի մասին պատմել եմ իմ երեկվա գրում… Եվ տեսեք՝ իմ գրասեղանին Փարսինի նվիրած երեք
Երեկ ու մեկէլ օրը իջնող առաջին ձյունով 2018-ի՝ մեկի առավոտը, մյուսի իրիկունը, իրար միացան մի շարունակություն-տրամադրության մեջ. Լիլիթ աղջիկ, աղջիկների տրիո՝ Լիլիթ, Շուշան, Տաթև, կարոտել եմ, ախր, չե՜նք հանդիպում կարգին…
Իջնում էր ձյունը… Ադամոյի այս երգն է՝ իմ սերնդին քաջածանոթ-սիրելի, որ հայերենացրել, վերադարձնում է Լիլիթ Բլեյանը «Կանաչ արև» ձայնասկավառակում, որը այնքա՜ն հավանեց հարազատ քաղաք դարձած Գյումրին՝ շնորհիվ գյումրեցի իմ նշանավոր ընկերներ