1981-ին իմ հայագիտական դասարանի սանուհիներից Գրունիկ Դավթյանին, Ախալքալաքի Վարևան գյուղից (հեյ գիտի, որտե՞ղ ես, քարը պատռի, դուրս արի մեյդան), որ իսկական Անուշն էր Լիլիթ Բլեյանի համար՝ երկար մազերով, գեղջկական, խորոտ,
Սիրում-կարևորում եմ սեբաստացիական նախաձեռնությունները, ահա ինչու՝ ուշադիր եմ դրանց հետևողական իրագործման սեբաստացիական ջանքերի նկատմամբ. վստահեք ինձ, նախաձեռնության իրագործման յուրաքանչյուր փուլում ես ձեր հուսալի գործընկերն եմ… Իրիկունը տուն մտա զգույշ. դուռը
Իմ պատումից այս երևո՞ւմ է, որ ես թարս եմ քնել, թարս եմ արթնացել՝ գիշերը ժամը երկուսին: Ահա այսպես խաղաղ-դրական երկու ժամ գրում եմ, կարդում, պատրաստվում մի թեմայի քաղաքական, որ համառորեն
Մենք իրար հետ ենք սովորում, այլ ձև չկա: Միասին ապրում ենք, միասին սովորում, իրար հետ՝ առանց իր գործից՝ ավտոպարկից կտրվելու։ Նոր մեծ բեռնատար-քարշակ է ստացել շաբաթ օրը Մեդիակենտրոնում ապրած իր
— Դավի՛թ, լսեցի՞ր հայրիկի խոսքը. դու սովորո՞ւմ ես հայրիկից… Հարցնում եմ ես, երբ ընտանիքով լսում ենք իմ այս հեռուստահաղորդումը: – Չեմ ուզում,- գոռում է Դավիթը: – Ինչպե՛ս,- ասում եմ,- Դավի՛թ,
Բարի ընթերցում Երաժշտությունն ակտիվացնում է ուսուցման գենը: Ես չեմ դադարի հօգուտ երաժշտության փաստարկներ բերելուց: Խնդրեմ՝ նաև գիտական ուսումնասիրություն… Երաժշտական մայրենին՝ ինչպես խոսքային մայրենին, ընտանեկան կրթության-զարգացման անփոխարինելի գործիք-միջոց և միջավայր են:
Ուրեմն լսեք, սեբաստացիներ բոլոր տարիքի, որտեղ էլ լինեք… «Շողակնի» «Ես և իմ մուսաներ»-ի՝ 8.3-ի Լուսինե Ալեքսանյանին՝ 2015-ի մեր բոլոր մուսաների հեղինակին, ճանաչում եմ օրորոցից՝ մեր շրջանավարտ-սեբաստացի անգլերենի ուսուցիչ խորոտիկ Նելիի ավագն է՝ իսկական
Տարելից-տարեդարձների նկատմամբ գրավոր ու բանավոր իմ վերաբերմունքը հայտնել եմ: 2015-ը՝ Հայոց ցեղասպանության 100-ամյա տարելիցը, իհարկե, ուրիշ է. համազգային առիթ ու հնարավորություն… ինչի՞ համար… Հիշումի ու պահանջումի՞, այլ թափով ու ծավալո՞վ… Նոր
Երեկ «Բանգլադեշն անիվների վրա» երթի մասնակիցների հետ, տարատեսակ անիվների վրա, ես նրանց հասակակիցն էի. ի՜նչ զգացողություն է՝ ինչպես կրթահամալիրի մարզադահլիճի մեծ բատուտների վրա ճախրելիս… Ի՜նչ տարիք, ի՜նչ պաշտոն… իսկական հասակակիցների
Ուշադրություն. հենց նոր ես ու Դավիթ Բլեյանը միասին հաշվեցինք-շարեցինք Դավթի մեքենաները՝ մեծ, միջին ու փոքր, բազմոցի ու պահարանի տակից մեքենաները հանեցինք, ու տունը մաքրվեց, ցուցադրությունը դարձավ ամբողջական, լիքը-լեցուն մեքենաներով՝ ընդամենը՝