Իմ պատումից այս երևո՞ւմ է, որ ես թարս եմ քնել, թարս եմ արթնացել՝ գիշերը ժամը երկուսին: Ահա այսպես խաղաղ-դրական երկու ժամ գրում եմ, կարդում, պատրաստվում մի թեմայի քաղաքական, որ համառորեն հետաձգում եմ՝ լավ, վաղվան թող մնա. հավեսս տեղը չէ՞, թե՞… Երբ որոշում եմ գրել, գիշերս թարսվում է. Դավիթ Բլեյանը ոտքի վրա է. չի ուզում քնել, չի ուզում՝ հեքիաթ պատմեմ, չի ուզում մայրիկի մոտ գա, ուզում է շորերը հագնի,  ինձ հետ խաղա… Իմ քունն էլ, թարսի պես, երևի ինձ սպասվող մոտակայից սկսեց ուժեղ տանել… Հայրությունը հո հաճույք չէ միայն, աշխատանք է, որ պետք է անընդհատ բարեխիղճ կատարել. համոզում եմ ինքս ինձ ու Դավթին գրկիս մեջ՝ իր ընտրությամբ նայում ենքmskh.am-ի գլխավոր էջի բնապահպանական նախագծերի, տեսանյութերի այս շարքը…

Դավիթը զվարթ է, ես սկսում եմ կենդանանալ, ոգևորվել… Դիտեք, կհամոզվեք: Հետո Դավիթն ընտրում է Ռոդարիական ստուգատեսի կրթահամալիրի  դաստիարակների ստեղծած տեսանյութերն այս…

Մենք սկսում ենք բարձրաձայն քչքչալ՝ գիշերը 4-ի և 5-ի արանքում… Դե, ո՜նց կարելի է Նոր դպրոցի դաստիարակ Մարիամ Մարտիրոսյանի «Մուտք պատուհանից» տեսանյութից հետո այլ բան անել… Դավիթն էլ վերջնական թարսվում է, իսկ իմ քունը, թարսի պես, ավելի ուժեղ է տանում՝ իմ հանգչելու աստիճանի, այնքան, որ Դավիթն ինձ տանում ու իր մարմնամարզական ներքնակի վրա քնեցնում է։ Ես արթնանում եմ 7-ին մոտ՝ Արմինեի կանչից.
– Ի՞նչ ես թարսվել, Դավի՜թ, ի՞նչ եմ անելու ես ամբողջ օրը… Դասի եմ, չէ՞։ Քո համար գնալու ես պարտեզ, քո կուկուների հետ քնես։

7.00-8.30-ը թարսված Դավթի բոլոր գործողություններն առանձին պատումի նյութ են: Հիմա գլխավոր թարսությունները… Ինձ քնեցնելուց հետո Դավիթը, պարզ է, մորը հանգիստ չի տալիս, այստեղից էլ՝ առանց հայրական-տնօրինական վերահսկողության մնացած մոր-ուսուցչի արձագանքը թարսությամբ լեցուն Դավթին… Երկու ձվով ձվածեղը կերավ, նորից եկավ՝ տեսանյութը նայեց, լիցքավորվեց…
– Գնամ՝ կուկուներիս թարս պատմություններ սովորեցնեմ, տեսնեմ՝ ընկեր Մելինեն ու Կարինեն ի՞նչ են ասելու…

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Ասել եմ`անկատար-կիսատ-պռատ խոստում-խնդիր չի լինելու, չի մնալու

Դավիթ Բլեյանը սիրում է հարցնել. — Ե՞րբ է բացվում լույսը, պա՛պ, դու գիտե՞ս… — Գիտեմ, Դավիթ, գիտեմ և ինչպես… Ես թողարկում եմ վեց հարյուր յոթանասունյոթերորդ գիրն ավանդական-հաստատուն-բնական ընթացակարգով. առտու գիշերվա

Բոլորին փոխենք, որ լավ լինի

 Այս անգամ խցանումից փախանք Դավիթ Բլեյանի հետ, ու՝ իրիկնային զբոսանք Երևանով… Դավիթը լավ է քայլում, բոլորին բարևում է՝ ծանոթ-անծանոթ չկա, բոլորն իրեն ճանաչում են, ու նա շփվում է բոլորի հետ,

Մեր գոյատևման թիրախում հայտնված բանակն ու մեր զոհվող Կարենները…

Խաչատուր Դադայանի «Զմյուռնիայի վախճան»-ը հրապարակումն «Իրատես դե ֆակտո» տպագիր թերթի 2015թ. թիվ 51-րդ համարում կարդացի ամբողջությամբ. շնորհակալ եմ և´ հեղինակին, և´ թերթին, և´ միջնորդ ամենագետ-ամենաանխոնջ ընթերցող Աշոտ Տիգրանյան կրթահամալիրի հասարակագետ-պատմաբանին,