Կամ՝ հայրիկ, դու քանի՞ ժամ ես քնում… Դավիթ Բլեյանն Արմինե մայրիկի նոր հեռախոսից չի բաժանվում. գիտի՝ ոնց խաղեր-անիմացիաներ նայի, մուլտեր… — Ա՛յ տղա, Դավի՛թ, հեռախոսս տուր, դա իմ հեռախոսն է,
Շուշան Բլեյանը, ով իր մատղաշ տարիքում մասնագիտական կրթության հարուստ փորձ ունի, երեկ ժամանակ էր գտել, 1 օրով ուսումնական Գյումրիից այցելել Երևան՝ ամենահարազատներին տեսնելու… Հիմա, երբ ընթերցողը կարդում է այս գիրը՝
Մեր պատշգամբի վարդերը բացվում են հերթով, ինչպես խոստացված-սպասված էր. մայիս է, ու մայիսին բացվում է վարդը… Առաջին ծաղիկը Դավիթը նվիրեց բուժքույր Անուշին, ում նա շատ է պարտական. տեսնո՞ւմ եք՝ որքա՜ն է
Նիկոլ Փաշինյանի-Աննա Հակոբյանի սպասված 4-րդ երեխայի՝ երեկ դեռ անանուն աղջնակի ծնունդը պիտի խառներ իմ օրը պլանավորված… Ինչ լա՜վ եղավ. ես հայտնվեցի Իջևանում՝ մեծ խնջույք-աչքալուսանքի մեջ… Ինձ, Նիկոլի հայր ու իմ
Նունե Մովսիսյանը մեր, անխոնջ-խաղաղված, ի՜նչ ճշգրիտ է ձևակերպել ուսումնական հուլիս-օգոստոսը՝ շաբաթ-կիրակի… Ժամանակի ընթացք է, անգամ, ձեր գովական, քույրս կասեր՝ «мировой» տնօրենի վարչական իշխանությունից դուրս՝ օգոստոսի 19-ին օրացույցով սկսվում են շաբաթվա
Ինքնավստահությունը, որով հանդես եկավ Ավագ-դպրոց վարժարանի ղեկավարումը ծափերով ստանձնած Մարթա Ասատրյանը «ԱՐ» TV-ի «Ճանապարհ» հեռուստանախագծում, լավ նշան է: Ես որոշում ընդունելիս չեմ կասկածում. ի՞նչ է նշանակում անհամոզիչ-չմտածված որոշում, անվստահ ղեկավարում,
Ճանապարհի թ.181 դպրոց-Նոր դպրոց հատվածում ինձ է մոտենում մի աղջիկ՝ երևի 9-10 տարեկան… — Իմ հայրիկը ձեզ ճանաչում է… — Որտեղի՞ց,- հարցնում եմ: — Ձեր աշակերտն է, ա՛յ, էն դպրոցում
Davit Bleyan suggests passing on to autonomy: “Let him and his kindergarten group mates stay in the group room and pre-school teachers Ms Karine and Ms Meline leave the room.
Հետաքրքիր է՝ ի՞նչ բերք է տալու կրթահամալիրի Գյուղացիական տնտեսության կարտոֆիլը: Մեր տնտեսության լոլիկը, դդմիկը, վարունգը, պղպեղը, սեխն ու եգիպտացորենը աշխատավորներով ու ամառային պարտեզ-ճամբարով չենք կարողանում սպառել: 2015-ի շրջանավարտ Էդվարդ Հովհաննիսյանն