Ու մինչև տեքստ չի դառնում, փաստ չէ…

Տանջանքը վեհ, կյանքը զվարթ՝ կասեր Թումանյանը… Գի՜ր է… Գիշերվա ժամը 3-ին շոգի՜ց (այնքան, որ մարդ ջուր կտրի) եմ արթնացել. էլի խառնված են գնում իմ մութն ու լույսը, քունն ու արթունը, որ

Թարմ նախագծերով գիր է կիրակնօրյա…

Ես սկսում եմ ամառային ուսումնական թարմ, ամենա-ամենա նախագծերի հրապարակում. կվերաբերի դա սեբաստացիական ճամբարների կյանքին, թե քանդակագործության, ճարտարապետության, շրջակա միջավայրի միջազգային ամենամյա փառատոնի։ Առաջինը աչքիս զարնեց Շողիկ Պողոսյանի երկու նախագծերը, որ

Բարձունքն այս հայտնի իմ պեղածն է, չէ՞․․․

Բարի-պարգև կիրակի։ Այդպիսին էր և երեկվա շաբաթ օրը, որ սկսվեց մինչև ժամը 9-ը, Զանգիի Սեյրան բարձունքին, հեծանվի վրա․ անցավ ողջ օրը և՛ բարձունքն ինձ հետ, և՛ հեծանվի վրա․․․ արշավային-ճամփորդական, Զանգվի