Տարվա վերջին գիրը` վերջնագի՞ր․․․

Այս օրերին ինչ գրես` հարցաթերթիկ է դառնում, մի էջում հարցերն են` դեմքով դեպի անցնող տարի` ովքեր ու ինչերն են անցնող տարվա ամենա-ամենա ամենա-ամենա-ամենան, մյուսում, հայացքով դեպի եկող տարին՝ սպասում-բարեմաղթությունները․․․ Ինչո՞ւ, ինչպե՞ս պիտի

Տոկուն ու համերաշխ, ինչպես երեկ «Սեբաստացիներ» երգչախումբը` իր մաեստրոյով…

Այսպես եղավ. հայրենագիտական-համերգային շրջագայությունից շաբաթ օրվա թրջված-տպավորված, վրաց մեր ընկերներին Ալափարսի եկեղեցուց ճանապարհած` ինձ ուրիշ փորձություն էր սպասվում տանը…

Մի կորցրած-գտած ընկերոջ մասին

Մենք ընկերնե՞ր ենք, հարցնում եմ՝ ես, Դավիթ Բլեյանը, Կարինե Խառատյանը, Նոր դպրոցի 5 տարեկան Դավիթն ու Նելլին, Աշխեն Թադևոսյանն ու իր 5 տարեկանները, տիկին Աիդան ու 5 տարեկանսեպտեմբերիկները, Սուսան Ամուջանյանն ու Գեղարվեստի կրտսեր