Կուզեի տեսնեիք՝ այսօր, ճիշտ ժամը 10։50, Արևելյան դպրոցի Տաթև Սահակյանի 6 տարեկան առաջին դասարանցիներին մեր ծածկած լողավազանում, յուրաքանչյուրը՝ խնամված, լողորդի արդուզարդի մեջ, շողշողուն, երջանիկ ջրի չլմփոցով… Անուշի նման հմայիչ մարզիչով, Տաթևի նման հոգատար ուսուցչով․․․ Իմ դիրքից ամեն ինչ երևում է. քիչ հետո ականատես եղա Արևմուտքի հինգ տարեկան աղջիկների, իսկական խանումներ, լողավազանից դուրս գալուն, հանդերձարանում հայելիների առաջ մազերը ֆենել—չորացնելուն․․․ Տեսեք՝ ոնց են ճեմելով անցնում նորաստեղծ քարուղով. օր առ օր մեծացող օրիորդիկներ:
Իսկ մանկական այգում իմ հեծանվի զանգով ողջունեցի լողավազան շտապող Լիլիթ Սահակյանի 6 տարեկաններին․․․ Արևելյան դպրոց—պարտեզի հարթակում լողավազանի ճանապարհին էր Հասմիկ Ղազարյանը՝ իր դասարանով․․․ Շքերթ, այսպիսի․․․ Ես հասցրեցի աննկատ անցել և՛ տղաների, և՛ աղջիկների հանդերձարաններով. ամենաբծախնդիրն էի, ու… միայն հիացում․․․
Իմ օրացույցում մենթոր—տիարի այսօրը կար, ես կարգապահ եմ, պարգևատրվեցի, տեսա․․․
#1903