Աչերը Դավիթ Բլեյանի երկարօրյա ջոկատի ղեկավարն է, այնքան յուրահատուկ-հմայիչ, որ Արմինեն տանը երկար ներկայացնում է։ Մի խոսքով՝ չուտես-չխմես… անունն էլ՝ Աչեր, եզակի։ Համ էլ անգլերեն գիտի ու առաջարկում է մեր Դավթին երկարօրյա պարապմունքներում անգլերեն սովորելուն աջակցություն․․․ Դե, Դավթի՝ անգլերենի նկատմամբ հակակրանքն էլ հայտնի-անհաղթահարելի է․․․

Լիանա Ասատրյան անգլերենի ուսուցչուհին հանրապետությունը փոխեց Դավթից պրծնելու համար, սենսեյ Հայկուհին կրթահամալիրում երկար անցում արեց Հյուսիսից Արևմուտք Դավթին գերելու համար, բայց Դավիթն անդրդվելի է. իրեն ռուսերենը բոլ ու բոլ է, իր քույրիկ Լիլիթն ու Շուշանը, Լիլիթի-Տաթևի Արևիկ ու Արաքսիկ աղջիկները վարժ են անգլերենից․․․ Մի՛ փորձեք, չի ստացվի։ 

Աշոտ Տիգրանյանն էլ գիտեք Ռամզեսի ժամանակներից. տարբեր նախագծեր է անում կրթահամալիրում, մեկը մյուսից հետաքրքիր, Արևմուտքի մի 5-րդ դասարանում, որտեղ Դավիթը չի սովորում, ու որին Արմինեն գովում է-պատմում, Սոնա Փափազյանի հետ Արատեսում քարե դարի կյանքն էր բացահայտում, հիմա էլ, ուսումնատենչ ուսանողների հետ՝ Վանիթագավորությունը․․․ 

Դավիթը, ինչպես անգլերենի դեպքում, մոտ չի ուզում գալ ո՛չ Ռամզեսին, ո՛չ Աշոտ Տիգրանյանին․․․
– Դավի՛թ,- ասում եմ,- բա որ, կյանք է, Տիգրանյան Աշոտը մյուս տարի հա՛մ ձեր երկարօրյա կազմակերպիչը լինի, հա՛մ անգլերեն տա, հա՛մ էլ մի օր իր հասակակից Ռամզեսի ձեռը բռնած՝ մեր տուն մտնի․․․
– Жить хе хочеться,- լսվեց Դավթի թրմփոցը․․․
Ու Աստղիկի ճղճղոցը.
– Հայրի՜կ, Դավիթը պատշգամբից թռավ․․․ 

#1917

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Մարդ Հայաստանի, կանգնեցրո՛ւ անապատացումը

Ես չեմ հորինում, պատմում եմ ամեն դեպքում, երբ անդրադառնում եմ իմ հիշողության-ապրածիս մեջ տեղավորված 60 տարիներին և իմ նույնքան տարողունակ առօրյային, որում և վաղն ու մյուս օրն են… հաստատ: Իմ

Ինչո՞ւ ես չեմ կարողանում հաշվել աստղերը

Շաբաթ երեկոյան Դավիթ Բլեյանի հետ Հանրապետության հրապարակի մետրոյի կայարանով, Հյուսիսային պողոտայի նորոգված այգով խաղալով տուն ենք գալիս… Պարտեզից հետո Դավիթը հավեսով-լույսով խաղացել է Զառա-Լիլիթ Առաքելյաններ արմաղանների հետ, խոսեցրել նրանց… Հիշեցնեմ,

Իսկական հարսանիք կլինի՝ իսկական պատարագ չի՞ լինի…

Իսկական պատարագ՝ դպիր սեբաստացիների մատուցմամբ, որպես հեղինակային մանկավարժությամբ հանրակրթություն․․․ Պարերգի մշակույթը, որպես հանրակրթություն, առանց որի ի՜նչ հարսանիք, իսկական, ինչպիսին եղավ հունվարի 26-ին, կրթահամալիրի Մարմարյա սրահում-Ագարակում, առանց որի ի՜նչ հրապարակային ծես-տոնախմբություն,