Աչերը Դավիթ Բլեյանի երկարօրյա ջոկատի ղեկավարն է, այնքան յուրահատուկ-հմայիչ, որ Արմինեն տանը երկար ներկայացնում է։ Մի խոսքով՝ չուտես-չխմես… անունն էլ՝ Աչեր, եզակի։ Համ էլ անգլերեն գիտի ու առաջարկում է մեր Դավթին երկարօրյա պարապմունքներում անգլերեն սովորելուն աջակցություն․․․ Դե, Դավթի՝ անգլերենի նկատմամբ հակակրանքն էլ հայտնի-անհաղթահարելի է․․․

Լիանա Ասատրյան անգլերենի ուսուցչուհին հանրապետությունը փոխեց Դավթից պրծնելու համար, սենսեյ Հայկուհին կրթահամալիրում երկար անցում արեց Հյուսիսից Արևմուտք Դավթին գերելու համար, բայց Դավիթն անդրդվելի է. իրեն ռուսերենը բոլ ու բոլ է, իր քույրիկ Լիլիթն ու Շուշանը, Լիլիթի-Տաթևի Արևիկ ու Արաքսիկ աղջիկները վարժ են անգլերենից․․․ Մի՛ փորձեք, չի ստացվի։ 

Աշոտ Տիգրանյանն էլ գիտեք Ռամզեսի ժամանակներից. տարբեր նախագծեր է անում կրթահամալիրում, մեկը մյուսից հետաքրքիր, Արևմուտքի մի 5-րդ դասարանում, որտեղ Դավիթը չի սովորում, ու որին Արմինեն գովում է-պատմում, Սոնա Փափազյանի հետ Արատեսում քարե դարի կյանքն էր բացահայտում, հիմա էլ, ուսումնատենչ ուսանողների հետ՝ Վանիթագավորությունը․․․ 

Դավիթը, ինչպես անգլերենի դեպքում, մոտ չի ուզում գալ ո՛չ Ռամզեսին, ո՛չ Աշոտ Տիգրանյանին․․․
– Դավի՛թ,- ասում եմ,- բա որ, կյանք է, Տիգրանյան Աշոտը մյուս տարի հա՛մ ձեր երկարօրյա կազմակերպիչը լինի, հա՛մ անգլերեն տա, հա՛մ էլ մի օր իր հասակակից Ռամզեսի ձեռը բռնած՝ մեր տուն մտնի․․․
– Жить хе хочеться,- լսվեց Դավթի թրմփոցը․․․
Ու Աստղիկի ճղճղոցը.
– Հայրի՜կ, Դավիթը պատշգամբից թռավ․․․ 

#1917

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Մեր Աշխենի արջ տեսած պապերի մասին է իմ գիրը

Շարունակեմ իմ մանկության ուժեղ հիշողությունները բլոգապատում բերելը… Ինձ հաճախ դիմում են որպես ծնունդով սիսիանցու և զարմանում, երբ ես հերքում եմ։ Իմ նախնիք Բլե իշխան նախապապի առաջնորդությամբ 1828-29 թթ. ռուս-թուրքական, ռուս-պարսկական

Ո՜վ զարմանալի….

Ես Գյումրիում էի, երբ տեղեկացա, որ Առողջապահության համակարգի աշխատողներ են այցելել կրթահամալիրի դպրոցներ՝ իրենց պարտականությունները որպես նախաձեռնություն լայնորեն գովազդելով…  Հետո ինձ պատմում են… Հեռախոսով մի բուժաշխատող մյուսին նկարագրում է մեր

Գրոց-բրոց կամ իմ փոստի, սոցցանցի սնդուկից

Էլ ի՞նչ նոր բան գրեմ, եթե իմ փոստը mskh-ում, սոցցանցը լիքն են մեկը մյուսից հետաքրքիր պատմություններով։ Ստամբուլի Ազգային կեդրոնական վարժարանի խմբի հունիսյան այցը դեռ զրնգում է… 1886 թ. Պոլսի Ներսես