Հաղորդագրություններ օրվա, որ բերում եմ իմ գիր 

Սոնա Փափազյանն ինձ ոգևորում-ուրախացնում է.  Սիրելի ու մեզ հավեսի գցող Տիար ջան, շնորհակալ ենք օրվան ու նախաձեռնությանը գույն, զվարթություն հաղորդելու համար:
Շնորհակալ ենք մեր մարզադպրոցին, մեր սիրելի ընկեր մարզիկներին:
Էստաֆետը փոխանցում ենք…. Հե՜յ… 

Արմինե Թոփչյանի հաղորդումների շարանը։ 

Ագարակից, Արևմուտքի դպրոց-պարտեզից կրթական պարտեզի ընդարձակումը  Բախշյանի անվան մանկական այգով, որի այս կենտրոնը ինձ ու Արմինեին ներկայանում է որպես ազգային խաղերի հարթակ… Շարունակենք։  

Երեկ եղավ կրթահամալիրի հիմնադիր-մենթորների հավաքը քոլեջի վերնատանը։ Քննարկվեցին կրթահամալիրում հեղինակային կրթական ծրագրի փոխանցման, ծրագրի զարգացման շարունակականության ապահովման հարցեր։ «Մխիթար Սեբաստացի» ՊՈԱԿ-ը, «Սեբաստացիներ» կրթական հիմնադրամը, նոր նախաձեռնություն «Բլեյան դպրոց» հասարակական կազմակերպությունը միասին կյանքի կկոչեն հեղինակային մանկավարժության զարգացման ամենահամարձակ մեր ծրագրերը։ 

Ահա կրթահամալիրի քոլեջի ձմեռային բակ-պարտեզը։ 

Լուսինե Բուշը գրում է. Կարինե Մացակյանն այսպիսի առաջարկ է ներկայացրել Բրուտանոց տանող ճանապարհի համար։ Սկսում ենք շարել քարերը։ 

Քարերը հավաքելու ժամանա՞կն է։ 

Քրիստինե Շահբազյանը գրում է. 

Հարգելի՛ տիար Բլեյան։ «Հյուսիսափայլ»-ը սիրով հրավիրում է Ձեզ Հյուսիսի Արտասահման՝ քննարկելու «Նոր ուղի» քաղաքական նախաձեռնությունը: Հանդիպման խորագիրն է՝ «Ո՞րն է մեր ուղին»: Հանդիպման նախապատրաստական աշխատանքներն ընթացքի մեջ են. կարդում, քննարկում ենք… 

Քրիստինե ջան, ծանոթանում եմ հանդիպման նախագծին: Կգամ, իհարկե։ Միասին լինելու այսպիսի առիթը մենթոր տիարը բաց չի թողնի։ 

Օրվա վերջում մեր խաղաղ զրույցն էր Սեբաստացիներ կրթական բաց համայնքում։ Դուք էլ լսեք, մասնակցեք։

 

#1930

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Ամիսների մեջ ամենասեբաստացի հունիսի ծնունդը

Օր-գիշերս խառնվել է, ու ես քիչ ժամանակ ունեմ օրվա իմ գրի՝ 355-րդի համար: Իմ տարիքում, իմ ապրածով գրելս ո՜րն է. մեկ է՝ պատմում եմ, գրանցվե՜ր խոսքս, ծրագրով դառնար գիր, տեքստ…

Գաղափարի անդադրում առաջմղում մինչ իրագործում

Արդեն երրորդ անգամ օրվա մեջ՝ այս անգամ «Հնեվանք» դաշտային ճամբարից բարձրանալիս, Երևան հարկադիր վերադարձի ճանապարհին մենք աջ ենք քաշում Յուրա Գանջալյանի մեքենան ու մեր՝ աստղագետ Լևոն Արամյանի ասած բնական դիտակներով դիրքավորվում։

Մարդը ինչ տա՝ էն կշահի…

Թող իմանա ողջ աշխարհը… Իրիկունը ուշ՝ 10-ի 11-ի արանքում, ես սկսում-շարունակում եմ իմ զրույցը Հովհաննես Թումանյանի հետ, որպես ռեժիմային ուսումնական աշխատանք… Կարգապահ-ստեղծական աշխատանք պիտի դառնա այս նախագիծը, ինչպես իմ բլոգապատում-օրագիրը…