Ով ուշադիր է իմ գրին-բլոգապատումին (ո՞վ ուշադիր չէ՝ հարցնում եմ), կարող էր արձանագրել իմ պատումի անընդհատությունը․․․ Ո՞ւր է շտապում տիար-ասացողը, կարկաչուն գետակի պես․․․

Մարտի հասարակագիտական ստուգատեսին պիտի ներկայանամ, ուրախացնեմ իմ երկուհազարերորդ պատումով․․․ Բա՜․․․ Լուսինե Փաշայան մանկավարժական կենտրոնի ղեկավար-օրացույցի կազմողը թող ընդունի սա՝ որպես հայտի հիմնավորում։ Իսկ օրացույցի կազմման-ձևավորման պրակտիկան՝ մեր օրացույցով մշակվող-կազմակերպվող-տարածվող հեղինակային մանկավարժությամբ, վերանայումների անհրաժեշտության առաջ է, հատկապես որ փետրվար-մարտը Վահան Տերյանով սկսվող, Թումանյան-Չարենցով շարունակվող՝ մի-մի գագաթներ հայ գրականության, որքան էլ Թումանյան է անհաս, «Կարդում ենք» ընթերցողական ստուգատեսի շրջան է, որին փորձության-ստուգման է հանձնված կրթահամալիրի մայր դպրոցի փոքր դահլիճը։ Իսկ մարտի հասարակագիտական ստուգատեսը ենթադրում է, որ մեր բոլոր ակումբների համար փետրվարը պատրաստության շրջան է․․․ 

Ուսումնական երրորդ շրջանն իր իրավունքների մեջ է։ Երեկ թուրքագիտական, Ազատ խոսքի ակումբների, ակումբային միջավայր ձևավորած եվրոպական լեզուների՝ ֆրանսերենի, իսպաներենի, իտալերենի ուսուցիչների և սովորողների հետ հենց այս մասին կարճ-կարևոր՝ մենթորական զրույցներ ունեցա․․․ Հանդիպում-զրույց-քննարկում ունեցա Վիգեն Ավետիսի ու Քնարիկ Ներսիսյանի մասնակցությամբ ուսուցիչների տեխնոլոգիական ակումբում․․․ Վիգենը ամենշաբաթյա օրացույցային հանդիպում կունենա սեբաստացի տեխնոլոգ ուսուցիչների հետ. հիշեցնեմ, որ սրանք բաց պարապմունքներ են, համեցեք Բլեյան ցանցով ոչ սեբաստացի կերպարվեստի ուսուցիչներ՝ քանդակագործներ, բոլոր կարգի նկարիչներ, շրջակա միջավայրի հետ գործ ունեցող տեխնոլոգներ․․․ Վիգեն Ավետիսը ոգևորված է նաև ավագ դպրոցի՝ քոլեջի և վարժարանի պատանիների-ուսուցիչների հետ օրացուցային հանդիպումներով․ սրանք էլ իհարկե, Բլեյան ցանցով բաց Երևանի ու երևանամերձ պատանիների համար․․․ 

Վիգեն Ավետիսը, Քնարիկ Ներսիսյանը և ես, չեք մոռացել՝ քանդակագործության և շրջակա միջավայրի ամենամյա միջազգային փառատոնի հիմնադիրներ ենք, և հիմնադրի իրավունքով երեկ ուսուցիչ-տեխնոլոգների բաց ակումբի պարապմունքին հայտարարեցինք 3-րդ ամենամյա փառատոնի 2021թ․ գործունեության սկիզբը՝ իր մշակումներով-փուլերով, շարունակական ու անընդհատ ողջ տարվա համար․․․ Մնացածը՝ կրթահամալիրի քանդակի դպրոցի, Ալիս Գևորգյանի պատասխանատվությանը հանձնված բլոգում, Արևիկ Բալջյանի Ցուցասրահում, Քնարիկ Ներսիսյանի Հյուլեում․․․ 

Սիրում եմ կրթահամալիրի մայր դպրոցի մեր մարզահամերգայինը՝ իր առաջին ու երկրորդ հարկերով, փառատոնային պուրակով, մարզադաշտերով․․․ Երեկ մե՛կ մարմարյա սրահի առաջին հարկում, մե՛կ երկրորդ հարկում նայում էի այստեղից դեպի հեղինակային մանկավարժություն բացվող տեսարան-իրադարձություններին․․․ Ուշքս գնում է, ողջ կրթահամալիրի անցուդարձն այստեղից երևում է, բոլորդ իմ ափի մեջ եք… ու ես՝ բոլորինդ, հասանելի․․․ Տիար-մենթորի դիրք է, գործ․․․ 

Նելի Փիլոյանի հետ ավարտեցինք 2020-2021-ի երրորդ ուսումնական շրջանի պատրաստության, փոխօգնության մասին մեր զրույցը։ Մեզ միացավ կազմակերպիչ Լուսինե Սարգսյանը, ու ինձ շատ հետաքրքիր էր լսել 2021թ․ ավագ դպրոցի 132 շրջանավարտի «Ցտեսություն» ուսումնական նախագծի զարգացումները՝ ոգևորիչ, կլանող, բաց յուրաքանչյուրիս համար․․․ Կրթահամալիրի մարմարյա սրահի կենտրոնում կրկին, լսե՛ք, սեբաստացի շրջանավարտն է․․․ 

#1975

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Մտքի համար ի՞նչ սահման… հենց մտքով են տեսնում…

Տեսեք՝ տանիքից, որպես բարձունք, ինչ լուրջ մտքեր են հորդում… Սրանից լավ գիր-պատո՞ւմ, ինչպես «Հյուսիսափայլ»-ի հետ կրթահամալիրի տնօրենի հանդիպման ամփոփագիրը։ Ինձ որ հետաքրքիր է, կարող է և ձեզ փոխանցվել… — Տիա՛ր Բլեյան,

Գիր՝ խտրության բացառումով

Կրթահամալիրի տարատարիք նախագծային՝ մեդիա-TV-ռադիո-ԶԼՄ-բլոգային խմբերի հետ իմ հանդիպում-քննարկում-զրույցները ոչ միայն չեն ավարտվում, այլև դառնում են իմ կյանքի անբաժանելին։ Եվ դա լավ է, հետաքրքիր է… Դատելով ընթացքից, արձագանքներից, մասնակիցների ձայնից, տեսքից,

Շուշո՝ բուսած, ինչպես ծաղիկ, անուշ ու անհասանելի՞…

Աղջիկներից ամենածաղիկը, ծաղիկներից ամենաշուշանը, Ավստրիայի, ողջ Եվրոպայի, աշխարհի կենտրոնում Շուշոն իմ՝ Շուշան Բլեյանը, երեկ «Վայբըր»-ի ուղիղ եթերում հետևում էր իմ ու Դավթի՝ արդեն ավանդույթի ուժ ունեցող մականախաղին… Դավիթ Բլեյանը կեցցե՜.