Սիրելի Արսեն Աղաջանյան 

2021-ի մարտի 7-ինճանաչողական այցովեղա «Գագարին» պրոյեկտի գյուղերում։ Սկսեցի Վարսերից, որը կրթահամալիրի փոխտնօրեն Էրիկ Սարիբեկյանի ծննդավայրն է, այստեղ են ապրում նրա եղբայրը, ծնողները․․․ Իմ ընկերների հետ անշտապ անցանք Գեղամավան, Ծաղկունք, Դդմաշեն, Զովաբեր գյուղերով, նույն անշտապությամբ, դադարներով վերադարձանք։ Իմ բլոգում օրվա գիրը,այս անդրադարձը օրվան, խնդրում եմ աչքի անցկացրեք։ 

Ներկայացնում եմ նաև սեբաստացի Դավիթ Քոչունցի, Արմինե Թոփչյանի՝իմ հրապարակած ֆոտոշարերը։ Հնարավոր է, որ պետք գան։ Գագարին պրոյեկտի տարածքի գյուղերը որպես մեկ ամբողջություն, իր Գագարին կենտրոնով հիմնավորված է, կենսունակ՝ զարգացման հեռանկարով, ներքին բնական կապերով։ Կարևոր է, որ դպրոցական, մանկապարտեզի շենքերն իրենց առանձնացված հողատարածքներով ավելի լավ վիճակում են, քան ենթադրում էի․․․ Սկսել ենք կենդանացնել այս նյութական միջավայրերը, դինամիկխելամիտ փոփոխությունների շունչ ու լիցք հաղորդելով։

Ինձ ամենուր ճանաչում էին. ներկայանալու հարկ չկար, ոչ էլ բացատրելու անհրաժեշտություն։ Ուրախ էին մարդիկ, որ եկել ենք, հետաքրքրված ենք իրենց կյանքովգյուղով։ Արսեն Աղաջանյանն իր անձովգործով մարդկանց մոտ միայն դրական էմոցիա է առաջացնում։ Սա Հայաստանում քիչ հանդիպող բան է, սկզբունքային կարևորություն, հաջողության գործոն այսպիսի մարդկայինհայրենաշեն նախագծի համար, ինչպիսին Գագարին պրոեկտն է ․․․ Սա քո հինգերո՞րդ զավակն է․․․ 

Մենք պատրաստվում ենք ապրիլի առաջին շաբաթվա աշխատանքային օրերից մեկում կրթահամալիրի Բանգլադեշում, սեբաստացի կրթական համայնքում ընդունել Գագարին պրոյեկտի հանրակրթականնախադպրոցականմշակութային ուսումնական հաստատությունների ներկայացուցիչներին, առանձին անձանց ընդունելուն․․․ Այս ստեղծագործական հավաքին ընդառաջ աշխատանքներն ընթացքի մեջ են։ 

Սիրով՝ Աշոտ Բլեյան

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Ջրի վրա պառկել էի ինձ համար, ոնց որ իմ անկողինը լիներ…

Կրթահամալիրը մեծ ավազան է, և նրա ամեն մի գետ իր ակունքն ու հունն ունի. որտեղի՞ց, ե՞րբ սկիզբ առավ այս կամ այն նախաձեռնությունը կրթական, հետո ի՞նչ եղավ, ի՞նչ դարձավ, ո՞ւր հասավ… Ավազանը

Իշխան դառնալու ճանապարհ է մեր կրթությունը

Բլեյան Դավիթը երկար ժամանակ լողավազանում է, անաղմուկ այնքան, որ իր մասին մոռացել ենք: Սովորաբար նա չլմփոցով, երգով-կանչով է անցկացնում իր լող-լոգանքն ամենօրյա: — Դավիթ,- մտնում եմ բաղնիք,- էս ինչ լուռ

Արատեսյան փառատոնային Հազարանը

Արատեսում իմ օրը լիարժեք աշխատանքային է, ինչպես մեր Գեղարվեստի աղջիկների խմբինը, Սմբատինը, Տարոնինը, Եղեգիսի շինարարական բրիգադինը, սեբաստացի նախագծային խմբերինը։