Բարի լույս, Լիլիթ Ազիզխանյան, բարի լույս, Սուսան Մարկոսյան, բարի լույս, կրթահամալիր։ 

Առավոտյան, երբ թվում էր, թե մենք մեր բնական ամենօրյա պրոցեդուրայի մեջ ենք, մեր լաբորատոր չափումներով՝ ուղղված հայաստանյան հասարակությանը հանգստացնելուն (մեզ համար շատ կարևոր է ձեր հանգստությունը. դրա համար ենք չարչարվում, սիրասուն ազգ), հանկարծ զգացվեց բուժանձնակազմի վճռական գործողության ուժը՝ բերելու նոր չափումների, որոնք ուղղված են առաջիկա 1-2 օրում մեզ խոստացած նոր՝ «ենթակա է դուրս գրման» ռեժիմի վիճակին բերելուն։ 

Իսկ առավոտվա տեխնիկական տվյալները, որ մեր առողջագիտական գրասենյակով հաղորդում ենք պարբերաբար, այսպիսին է 

Ջերմություն վաղուց չունենք. 36,0-36,2 արանքում է։
Շաքարն այսօր՝ նորմալ։
Սատուրացիա՝ 97 (ապարատով և առանց ապարատի)։
Ճնշում՝  120-80։ 

Մենք էլ արդեն պատրաստ ենք օրացույցով. տիար Գևորգի, Սուսանի հետ ավարտել ենք առավոտյան ընդհանուր քննարկումը մանկավարժական։ Այս հաղորդագրությունն ընդունելուց հետո մենք էլ սկսում ենք մի աշխատանք, որ կոչվում է սեբաստացի կինո՝ կրթահամալիրով մեկ։ 

Առույգ ենք, ժպտում ենք իրար։

#2042

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Դանակ-մկրա՜տ սրեմ… Բերողին սիրեմ…

Փոքր են՝ փոքր հոգս են, մեծ են՝ մե՞ծ հոգս… Էլի ասո՞ւմ են խոսքում այսպես… Հիմա էլ ես Մայր դպրոցում ավելի հաճախ ու ավելի երկար եմ լինում. Ավագ դպրոցը՝ իր ձեռքբերումներով,

Քո անցած ամեն մի ճամփին, ասա` սա ուրիշ է արդեն…

Ես օրվա իմ գիրը անխախտ ավարտում եմ մինչև տանից դուրս գալը՝ առավոտյան 7-8-ի միջև, ու անկախ օրվա իրադարձություններից, չեմ միջամտում, չնայած այն թողարկվում է օրվա վերջում՝ ժամը 4-5-ի արանքում, դառնում

Ստեղծական, մոբիլ ու բարեխիղճ. երրորդությո՞ւն եք ուզում՝ ահա

Երեկ երեկոյան, Մատենադարանի Մաշտոց-Կորյուն հարթակում որպես հրավիրյալ մասնակցում էի Ուսուցչի օրվա առթիվ հանդիսավոր կառավարական հավաքին…  Մասնակիցներից մեկը, ով վերջերս էր հայտնաբերել, լսել Լիլիթ Բլեյան հեղինակային երգի կատարողին, նկատեց՝ թեթև է