Բարի լույս, Լիլիթ Ազիզխանյան, բարի լույս, Սուսան Մարկոսյան, բարի լույս, կրթահամալիր։ 

Առավոտյան, երբ թվում էր, թե մենք մեր բնական ամենօրյա պրոցեդուրայի մեջ ենք, մեր լաբորատոր չափումներով՝ ուղղված հայաստանյան հասարակությանը հանգստացնելուն (մեզ համար շատ կարևոր է ձեր հանգստությունը. դրա համար ենք չարչարվում, սիրասուն ազգ), հանկարծ զգացվեց բուժանձնակազմի վճռական գործողության ուժը՝ բերելու նոր չափումների, որոնք ուղղված են առաջիկա 1-2 օրում մեզ խոստացած նոր՝ «ենթակա է դուրս գրման» ռեժիմի վիճակին բերելուն։ 

Իսկ առավոտվա տեխնիկական տվյալները, որ մեր առողջագիտական գրասենյակով հաղորդում ենք պարբերաբար, այսպիսին է 

Ջերմություն վաղուց չունենք. 36,0-36,2 արանքում է։
Շաքարն այսօր՝ նորմալ։
Սատուրացիա՝ 97 (ապարատով և առանց ապարատի)։
Ճնշում՝  120-80։ 

Մենք էլ արդեն պատրաստ ենք օրացույցով. տիար Գևորգի, Սուսանի հետ ավարտել ենք առավոտյան ընդհանուր քննարկումը մանկավարժական։ Այս հաղորդագրությունն ընդունելուց հետո մենք էլ սկսում ենք մի աշխատանք, որ կոչվում է սեբաստացի կինո՝ կրթահամալիրով մեկ։ 

Առույգ ենք, ժպտում ենք իրար։

#2042

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Որպես մեր ազատության ազնվականների դաջվածքներ մի-մի…

Ո՛չ վարչապետի Սարդարապատի ելույթը, ո՛չ Քոչարյանի խոսքը իր աջակիցներին, չեմ անտեսել… Կարդում եմ, հետևում… Այլ խողովակներ կան դրանց անդրադառնալու… Իմ գրում՝ որպես ամենօրյա պատում, մանկավարժությունն է. իմ օրը, առօրյան, իմ

Եթե մարդկանց ու կենդանիների տեղերը փոխվեին…

Ինչպիսի՞ն կլինի աշխարհը մեզ շրջապատող, եթե մարդիկ ու կենդանիները մի պահ փոխվեին տեղերով. ահա մի քանի նկարազարդում…. Իսկ իմ ավագ քույր Նեկտարը, ինչպես մոմ, իմ աչքի առաջ խլսում է… լույս տալով…

Գիրը՝ գաղտնազերծում, օ-ի նման լուսնի գիշերային լույսի ներքո

Դավիթն արթնացավ ժամը 4-ին. նրա ննջարանի պատուհանից ոնց որ հիմա դուք՝ իմ գրին, երկինքն ու լուսինն են պատուհանից պայծառ-անմիջական կախված, երկնագույն և մուգ կապույտ փուչիկների նման: Մենք սիրում ենք նայել