Բոլորով ստեղծեցինք։
Երբ Ավագ դպրոց—վարժարանի տղաների խումբը, ոգևորված օրով, հաղթահարել էր արգելքները, ձեռք բերել էր սեբաստացի գինին, բացել շիշը, գտել ինձ Մայր դպրոցում, որտեղ համերգասրահում ունկնդրում էի սիրելի Մարիամ Մնացականյանի ստեղծած «Սեբաստիո» համույթի փորձը՝ իր ղեկավարությամբ, մենք տղաներով—աղջիկներով լցրեցինք բաժակները։ Խումբը Սայաթ—Նովա էր նվագում. ես միամտություն ունեցա հիշեցնել օրվա խորհուրդը…
— Վա՜յ, այսօր ապրիլի 7-ն է,- թռավ ապշահար աղջկական սրտից—շուրթերից․․․
Ու այս գիրը՝ վերնագրով իր, հենց այդ պահին որոշվեց․․․ Օր էր՝ որպես նվեր յուրաքանչյուրիս, որ առավոտից բոլորով Բլեյան դպրոցով մեկ՝ Հարավում, Արևելքում, Արևմուտքում, Հյուսիսում, Քոլեջում ու Մայր դպրոցում կրթահամալիրի, ստեղծեցինք համերգ—ցուցադրություն—հյուրասիրություն—ուրախություն հանգանակությամբ՝ որպես նվեր այսպիսի, ամբողջական—անբաժանելի․․․
Հայրիկներից մեկը Հյուսիս—գեղարվեստում, որ իր աղջկան ամիսներ առաջ էր բերել քաղաքի պրեստիժ դպրոցից՝ պարտադրված երեխայի կողմից, եկել էր կնոջ հետ, շա՜տ զբաղված գործով՝ եկել էր անպայման, ուզում էր հասկանալ՝ ուր է ընկել, այս ի՛նչ աշխարհ է, որքան էլ ջանաց շփոթը հաղթահարել իր համար անհասկանալի աշխարհում, բաժակ բարձրացրեց ու ասաց գլխավորը, որի համար եկել էր՝ իր 2-րդ դասարանցի աղջիկը վերջապես գոհ—ուրախ ամեն օր գալիս է ու վերադառնում՝ անհամբեր հաջորդ օրվա սպասումով․․․ Ու իր նոր դպրոցում իրենց աղջկա անցկացրած ամեն օրը նվեր է իրենց․․․
Համերգը Ավագ դպրոց—վարժարանի, որ ստեղծվեց հենց փառատոնային պուրակում, համաշխարահին բազմալեզու թանկ հյուրասիրությունից հետո, նվեր օրվա սիրուն—պատշաճ, հեղինակային փաթեթավորումը եղավ մեր օր—նվերի․․․
Սեբաստացի մեր աղջիկների՝ ֆիզարձակուրդում գտնվող մանկավարժական աշխատողների ավանդական մուտքը հայրական տուն (լավ է, որ օրացույցով պարտադրված է) կայացավ բացօթյա շքերթի ձևով, անվանականչով․․․ Յուրաքանչյուրը ներկայացավ իր սեբաստացի դարձող երեխայի ձեռքը բռնած, զուգված, տոնական…
Փառատոնային պուրակը կունենա իր շատրվանը. ոգևորված Վիգեն Ավետիսի առաջարկն էր, որ ես չէի կարող չհաստատել որպես որոշում․․․ «Հազարան հավքը», որ մեր կանչով այս ապրիլից մտնում է մեր աշխարհ, ազատելու համար մեր կյանքը ստից, ստի ստեղծած արհեստականությունից, կներկայանա իր ողջ մոգությամբ, կախարդանքով իր ու կտանի—կկանչի իր ետևից․․․ Ու մեր այդ որոնումից—սլացքից ուրիշ կդառնա, իսկական, ստից ու արհեստականությունից ազատված, մեր ջանքերով—վաստակով—քրտինքով ստեղծած կյանքը մեր․․․ Հազարան հավքի ներկայության զորությամբ կերպափոփվող ուժը ե՞րբ կսկսենք զգալ։
Քոլեջի նախաձեռնությամբ սեբաստացի կրտսեր ու ավագ պատանիների երգային—պարային համերգի բերած ուրախությանը, որ ցույց տվեց համերգային նոր հարթակի հնարավորություններն անսպառ, իր մունետիկն ունեցավ 2020թ. հինգ տարեկանների՝ վեց տարեկան դարձածների կանչով․․․ Քոլեջի նախակրթարանում քնի ժամ էր, ինձ պատած մտահոգությունը մեր միշտ արթուն 5-6 տարեկան սեբաստացիները ցրեցին ուրախ կանչով․
— Շո՜ւտ, հավաքվեք․․․ մեր բակում համերգի մարդիկ են եկել․․․ Ջա՜ն․․․
Ես այնուամենայնիվ շրջեցի դրսով, թաքուն, հայտնի թագավորի կերպափոխված տեսքով․․․ Քնի ժամ էր, ու քնողը լավ էլ խորը քնած էր․․․ Քունդ անուշ լինի․․․
Աշխատանքային հանդիպումից հետո Վիգեն Ավետիսի հետ մի խմբով բարձրանում ենք Սարալանջով վեր, ետուառաջ ենք անում․․․ Հազարան Հավքը բոլորիս միջից շարունակ ձայնում է․․․ Ապրիլ 12-ին Սասնալանջ դարձած սարալանջից դուք կլսեք մեր տիեզերական կանչերը Հավքի գալստյան՝ Քանդակագործության ու շրջակա միջավայրի ամենամյա, 2021թ. փառատոնի՝ մեր սրտերի, մտքի, ճաշակի տիրակալի․․․
Դուք սպասեք, իսկ մենք ոգևորված պատրաստում ենք ապրիլի 12-ի ստեղծական հավաքին Գագարին պրոյեկտով։ Համեցեք, բաց է։
#2036