Ծեսն այսպես, իրական-իսկական կյանքով է լինում․․․ իմ այս սեբաստացի կինոյի պես․․․ Աստղիկի արթնացումը, աչքերը բացելուց մինչև ծնողական անկողնուց սահել-իջնելը, մոր տաքուկ ծոցը բաց թողնելը, որպես վավերագրություն, հակառակ Արմինեի սպառնալիքների (մարդու իրավունքների պաշտպանը այսպիսի վարկանիշով իրական իշխանություն է), որպես դոկումենտ՝ ահա, տեսնում եք։ Աստղիկը նստում է հայելու առաջ, երգում է, գունդ է անում, քաքիկ է անում․․․ Հավաքում իր շորերն ու գիշերային արդուզարդով, քաքիկ-գնդիկներով․․․ երգելով առաջ գալիս։
Սեդա՛ Թևանյան ջան, քեզ գովելու էսպիսի առիթը բաց չեմ թողնի։ Ի՜նչ պակաս Արատես է մեր տան ծիսական հարթակը. դու էլ էն մեղվաբույծ Գոգինյանի նման քո ծիսական երգ-խաղիկներով մի մեղվապահ-մեղվաբույծ ես․․․ Թարսի պես հեռախոսս լիցքավորման է, բաղնիքը՝ Դավթի կողմից զբաղված, տեսնեմ՝ կհասցնե՞մ ծեսը կինոյի բերեմ. գունդ անեմ-գունդ անեմ, քաքիկը մաքրեմ՝ ջրիկը տանի․․․
Մեդիայում ինձ նվեր էին թողել Վահրամ Մխիթարյանի և Վահան Նիկողոսյանի «1001 խնդիր հետաքրքրասերների համար կամ ֆիզիկայի որակական խնդիրներ» գիրքը։ Վերջապե՜ս… Ամենալավ բանը, որ կարող էր անել մեր ընկեր Վահրամը Հայաստանի համար, երեխաների համար, իր կյանքի գործը կիրառելի վիճակի բերելն էր: Հուզեց մակագրությունը. չէի հիշում, որ ես եմ նախաձեռնել։ Պատրաստ եմ այսպիսի հարյուրավոր նախաձեռնությունների…
#2053