Հայերս սիրում ենք կրկնել՝ հարց չկա, երբ աջ ու ձախ, վերից վար հարցեր են` չլուծված, խորացող, խճճող… Երևի սրա համար Վազգենը չի սպասում հարցերի ու միանգամից անցնում իր պատասխաններին՝ առաջացնելով հարցե՞ր… Դրա համար պիտի կարդանք…

Կրթահամալիրի «Սեբաստացի» ռադիոյի ութ խմբագրությունների հաղորդումները՝ սկսած Գեղարվեստի կրտսերից մինչև«Նոր» ռադիոյիխմբագրություն՝ բոլորը Վազգենի մասին, հուզեցին ինձ: Ահա, տարածում եմ, լսեք, տեսեք, երբ սովորողներն ազատ են մեծանում, մտածում, գործում, տեսեք՝ ինչքա՜ն սիրով-շնորհքով-անբռնազբոս պատմում են, մեկը մյուսին շարունակում, ամբողջացնում, գրավիչ և անմիջական ներկայացնում Վազգեն Սարգսյանին…

Շատ կարևոր են սեբաստացիական համերաշխության, ամբողջականության, մեկ միասնականության հաստատման ուսումնական նախագծերը, ինչպիսիք հիմա Վարժարանում խթանվում-իրականացվում են, ինչպիսին մեր Վարժարանի 10-րդ դասարանի Նարե Ղալամքարյանն իրականացրել է Գեղարվեստի կրտսերում, խաղաղ-խելացի՝ ճիշտ իր նման՝ նարեավարի: Կեցցեք:

Լուսինե Պետրոսյանը՝ իմ սիրելի սանը և գործընկերը, Բանգլադեշի Լուսոն՝ ընդունակ-ընդվզող-անցումներով, հիշում եմ, փախավ՝ խանութում աշխատելու, դժվար բերեցինք Գեղարվեստ, կեսից դասվարությունից փախավ ֆոտոյի-տեխնոլոգիայի աշխարհ. ընդունակ է, կարող է… Հետո, մեր Լուսոն գնաց ավելի հեռու… Ցավոտ բաժանում էր. ինձ համար, հատկապես: Իսկ այս փախուստը Չինումաչին՝ աշխարհի մի ծայր Բանգլադեշից մյուս ծայր Վլադիվոստոկ, մեզ միացրեց… Կլոր է, ախր, էս բազմատեր գունդը: Մենք կրկին միասին ենք, իմ խիզախ, շուտ ձանձրացող, ընդունակ, ճանապարհորդ քույրիկ, միշտ սեբաստացի Լուսինե Պետրոսյան: Անհամբեր սպասելու ենք քո՝ հազարներով հրապարակումներին: Պատմիր մեզ ու քեզ անծանոթ աշխարհի մասին. ստացվո՞ւմ է, լսվո՞ւմ է, նայվո՞ւմ է: Այդ աշխարհում, գնալուց առաջ քեզ ասել եմ, Լուսինե, ես եղել եմ 1977-ին՝ երախտահիշատակ Համբարձում Գալստյանի հետ՝ ճիշտ այս օրերին, երբ համալսարանի 5-րդ կուրսում էինք, նախապատրաստում էինք Երևանի պետական համալսարանի շինարարական ջոկատների աշխատանքները՝ Երևան-Մոսկվա-Նովոսիբիրսկ-Վլադիվոստոկ, հետո՝ Չուկոտկա, Միսս Շմիդտ… Հեքիաթ՝ ճիշտ, ինչպես կրթահամալիրի Բանգլադեշում… ինչպես Դավիթ Բլեյանը երեկոյան մեր տանը, երբ բացեցինք մեր Անի Հովհաննիսյանի նվեր-տոպրակները: Շնորհակալ եմ, Անի ջան, քո երկու բալիկների, քո բերած տիկնիկների աշխարհի, քո աղջկական նվիրումի համար: Պաչիկներ…

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Բացե՛ք մեր-ձեր ճանապարհներն առ Արարատ

«Իմ հայրիկը շատ լավ գիտի Արարատին»,- «Իմ թևավոր Արարատ» նախագծի ղեկավարի՝ Գեղարվեստի կրտսեր դպրոցի Անուշ Աթայանի երկրորդ դասարանցի Հովհաննես Կարապետյանի հայրիկի մասին է խոսքը… Ինչպե՞ս կարելի է լավ իմանալ Մասիսին…

Օրվա գիր է՝ «Զարկ բոլոճիկ»-ով, Սյուզի Մարգարյանով ու սիսեռի հատիկով…

Շաբաթ, գիշերը 3:30, ես իմ օրն սկսեցի mskh.am-ում, «ԱրտԲզզան» ռադիոյի հետ, երևանյան փողոցներում թափառումով… Ձայնագրիչը որակյալ, թեթև հարմար գործիք է մարդկանց հետ այսպես անմիջական-մտերմիկ զրուցելու, կարդալու, կարդալ տալու… Այս անգամ՝ Չարենց։ Հաճույքով

Մարդու ապրելու իրավունքի ապահովումը Մուհամեդին ու Քրիստոսի՞ն…

Ամենաանտեղին պատմական իրադարձությունների զուգահեռներն են… Այս օրերին Եվրոնյուզի, աշխարհի շատ ԶԼՄ-ների կենտրոնում Ֆրանսիայի նախագահ Օլանդն է՝ Փարիզի արտակարգ դրության ինչ-ինչ տարեթվերով, Քյոլնի ոստիկանապետի պաշտոնակատարը՝ ինչ-ինչ պաշտոնական արձագանքներով… Սրանցից միայն մի