Կանադայում հսկայական քարանձավ է հայտնաբերվել… Երբ Դուք կանգնում եք նրա եզրին և նայում ցած, ձեր տեսողության հեռավորությունը կազմում է գրեթե 183մ…
Արատեսը հարուստ է նաև հայտնի-անհայտ քարանձավներով… Դպրական կենտրոնի սովորողները-այցելուները շուրջտարյա ծրագրերով բազմազան դեռ քանի՜ հայտնագործություն կանեն՝ քարանձավի, քարափի, ձորակի, գագաթ բարձունքի, բնության այլ հուշարձանի… Հենց քարանձավում ենք նախատեսում սկսել, որպես Հիսուսի մսուր, Սուրբ Ծննդյան 2019-ը… Այս շաբաթ օրը իմ աշխատանքը նորից Արատեսում է… Մենք Սմբատի հետ կենտրոնացած ենք շաբաթ բնակելի տեսնել Արատեսի դպրական կենտրոնի Գեղարվեստը՝ կացարանով-քարանձավով-արվեստանոցով… Ինչպես օրեր առաջ հյուսիսի տանն Արատեսի… Այստեղ պիտի աշխատի և արտագնա քանդակագործության սեբաստացի դպրոցի պարապմունքը անցկացնի ֆլորենտացի մեր արվեստագետ Վիգեն Ավետիսը… Ո՞նց չնախանձես, որքան էլ ընկեր է. մի արվեստանոց՝ Քասաղի ափին, Աշտարակում, մի արվեստանոցն ահա կառուցվում է Արատես գետի ձախ ափին, բարձունքի վրա, քարանձավով, մյուսն էլ՝ Հրազդան-Զանգվի աջ ափին՝ կրթահամալիրի Բանգլադեշում… որտեղ և նախատեսվում է անցկացնել քանդակագործության 2019-ի բաց միջազգային սիմպոզիումը… Չի լինելու անտեր-անմշակ քար մեր ճամփին…
Ամանորյա խառնաշփոթ կրտսեր դպրոցներում:
Լուսանկարները՝ դասավանդողների ՖԲ-ի էջերից:
Մինչ այդ դեկտեմբերին 24-28-ի մուտքի ճամբարով կրթահամալիրի Բանգլադեշի Գեղարվեստում կընտրենք քանդակագործության դպրոցի առաջին սաներին։ Նաև իմ գիրը, Կարինե Մացակյանի բլոգը, Քնարիկ Ներսիսյանի այս տեսանյութը Վիգենի Աշտարակի արվեստանոցում, յուրաքանչյուրիդ բարի կամեցողությամբ՝ քանդակի դպրոցի ընդունելությունը սկսելու մասին հայտարարություն… Տարածեք:
Ա՜խ… իմ մութուլուսով-գիշերով, իմ նոր օրվա առավոտով այսպիսի լուր… Մեծ հրդեհ Մաթևոսյան Հրանտի աշխարհով հայտնի դարձած Ահնիձորում… Այրվել է անասնագոմն ամբողջությամբ՝ 30 տոննա անասնակեր, 10 խոշոր եղջերավոր, մեկ ավանակ…
Երբ ես վրիպում եմ, ցավալի, կասեր ֆրանսիացին, ինչպես անցած հինգշաբաթի մեր հինգ տարեկանների մարզառոդարիական ստուգատեսը… շնորհակալ եմ, սեբաստացի մեդիա, դաստիարակների տեսանյութերով մեղմացնում եմ իմ ցավը ստացած. երեկ Հյուսիսի Դիաննա-Քրիստինեի 5 տարեկանների տեսանյութն էր, այսօր քոլեջի Անահիտ Գրիգորյանի-Լիլիա Զախարյանի «Նոյեմբերիկ. մարզառոդարիական ստուգատես» ֆիլմը՝ որպես բուժիչ բալասան… Ստացվում է: Այնպես արեք, արդարացի լինելու համար գոնե, որ Արևմուտքի, Արևելքի, Հարավի 5 տարեկաններին էլ այսպես աշխարհի իմ անկյունից ողջունեմ-ծափահարեմ…
Խաղողագործ-այգեգործ-պարտիզպան, սեբաստացի շրջանավարտ Էդվարդ Հովհաննիսյանին, ում հետ խմբով ուսումնական այցով այսօր մենք կլինենք տոհմիկ գինեգործ-խաղողագործ Մաչանյանների տնտեսության-երկրագործության Էջմիածնում, առաջարկում եմ համակարգել «Գովք խաղողի, գինու և գեղեցիկ դպրության» նախագծային բլոգը… Սրանով թող սկսված լինի քոլեջում ընդունելությունը խաղողագործության-գինեգործության մեր դպրոցում…
Աշտարակ, Եգանյանների գինու բակ:
Լուսանկարները՝ Քնարիկ Ներսիսյանի:
Անտարիք-սիրահար-մանկավարժ-արվեստագետի շնորհակալությունը Հյուսիսին մեր, «Գեղարվեստի հարթակին», Քրիստինե Շահբազյանի ռադիոյին, Քնարիկ Ներսիսյանին, իհարկե, «Անտարիք-սիրահար-մանկավարժ-արվեստագետ» նախագծով շարունակվող հուզումների համար… Այս ֆիլմը-զրույցը ինձ մարտակոչ (Չարենցի բառն եկավ) թվաց, ու ես որոշեցի ընդարձակել գեղարվեստի հարթակը-մառան-ակումբով ու գեղարվեստի այս ամենաթափանց-անվերջ-արտիստական-գեղեցիկ միջավայրում դեկտեմբերի 24-28-ին իմ այս գրով ձոնվածներին ներկայացնել…
Վաթսունից հետո հազվադեպ այցելած երազների՞ց, թե՞ իրոք էր, երեկ ես մարմարյա սրահում մեր Խորեն Հազարումյանին տեսա… Այնքան ուզում եմ, որ Լուսինե հարսիկ-աղջիկը մեր ծոցվոր, առողջ ծնունդով, սեբաստացիական ընտանիքով ամբողջանա Արգավանդի իրենց հայրենի տանը… Պաչիկներ…
Լուսանկարները՝ կրթահամալրի տնօրենի ֆոտոխցիկից:
Հիմա դառնամ սկզբին, ինչից սկսվեց այսօր-գիրը-պատումը, այդ բառին-բանին ստեղծումի… մարտակոչին… Ռոդարին էր ապացուցում՝ բառն անսպառելի է… միայն խաղա բառի հետ, որ ոչ թե արվեստագետ դառնաս, այլ ազատագրվես… Ինչո՞ւ, որքան աշուն-դեկտեմբերը իր քամով ցուրտ՝ այնքան ես ձգվում-կպչում եմ իմ հեծանվին-երթին… ինչպես երեկ… Կարգին չեմ էլ լավացել մեր Սուսանի նման… Այս մարտակոչը եկավ հեծանիվի վրա, երբ Երևանյան լճի ափին, իրիկունով, իմ հայտնի հարթակներից մեկում ես դադար առա ու որերորդ անգամ իմ սիրուն Զանգիի-նրա լճի-նրա սարի, նրա հեռանկարի՝ իմ Հերոսի պատկերները քաշի, կարոտս առա… Այդ մարտակոչը մնաց:
Ե՛վ աշնան ցուրտ քամին ինձ մարտակոչ թվաց,
Թվաց կռվի կանչող հնչուն շեփոր,-
Եվ անձրևի շնչով, երբ երեսիս հևաց —
Ինձ զգացի ես թարմ — և անչափ նո՛ր:
Ֆոտոխմբագիր՝ Սոնա Փափազյան
#1513