— Դուք ձեր գործերով զբաղվեք, ավելի լավ է, ձեր ընտրություններով, ձեր Ադրբեջան-բադրջանով, ես իմ քույրիկի անունը դրել եմ Աստղիկ… Այսպես կտրեց Դավիթ Բլեյանը առավոտյան իմ՝ Արմինեի աջակցությունը ստացած փորձը հերթական, համաձայնության բերելու, Սաթենիկ անունը սղղացնելու երկու ամսից հայտնվող աղջնակին…
— Դավի՛թ,- ասում եմ,- լա՜վ, թող Աստղիկ լինի, բայց հաջորդ քույրիկի անունը արի՝ Սաթենիկ լինի…
— Հաջորդը ապերիկ ա լինելու, ես գիտեմ անունը, դուք ընտրություններից խոսեք…
Իտալացի երաժիշտներից իմացա՝ սեբաստացիական միջավայրը բացառիկ է ու ճիշտ, իսկ կրթահամալիրի հարավի դպրոց-պարտեզ նրանց այցելության մասին իմացա mskh.am-ից, մեր մեդիայից, որի հետ կապը այս շրջանում կորցրել էի. ո՛չ գրելս էր գալիս, ո՛չ կարդալս, ո՛չ լուսանկարելս… Մնացել էր մի քայլքը, որ երեկ ինձ փրկեց. Արարատյան ջրանցքի բերանով հոսանքին հակառակ, «Աստղիկ» բուժկենտրոնից Արմինե Թոփչյանի բարեխիղճ հետևողականությամբ անցանք երկու տասնյակ շուրջտարյա երկարօրյա մեր ուսումնական ճամբարի կազմակերպիչների հետ, մի շնչով-թափով հայրենագիտական-ճանաչողական-բնապահպանական դադարներով, մինչև Սեյրանի բարձունքը Հրազդանի կիրճի… Այսօր լուսումութին, գիշերվա 3-4-ի արանքում, Նունե Մովսիսյան ջան, թևերս պարզեցի… Առանց գրկախառնության մեռնե՞նք լուռ… Չէ… գի՛ր իմ… Թերևս լայն բաց արած, ո՛նց է յուրաքանչյուրին ու բոլորին առնում իր գրկի մեջ կրթահամալիր ֆիզիկականը, այդպես էլ, ահա, գրկիս մեջ առա մեր մեդիան… և ժամեր շարունակ… Եվ ի՛նչ ասես, ինչե՛ր ասես, կարող է, կա նրա մեջ… Ես պարզած թևերով սկսում եմ իմ օրը, սեպտեմբեր 21-ին ընդառաջ, ա՛յ քեզ նվաճում բարձունքի…
Երկարացված օրվա կազմակերպիչների քայլք կրթահամալիրի տնօրենի հետ:
Ընկած Արատեսին այս եռ ու զեռը, հարազատ հնչյունները ապրեցրին և շունչ տվեցին… Չորս տասնյակի չափ նորեկ սեբաստացի մանկավարժներից, ում ես երեկ ներկայացրի կրթահամալիրի ուսուցչական հավաքանու ժողովին, Հայարփի Անանյանին բլոգային հրապարակումով այս բերեցի գիր… Լավ պատում է՝ ընկերների լուսանկարներով…
Բոլոր սեբաստացիները պատրաստվում են ճամփորդության՝ սեպտեմբեր 21-ին ընդառաջ, սեպտեմբերի 21-ին, դրանից հետո… Երեկ օրվա վերջում, Սոնա Փափազյանի նախաձեռնությամբ ես էլ էի մի խմբում՝ Արտաբույնքի հովտով Ցախաց քար-Սմբատաբերդ, Եղեգիս-Արատես անցումով, ինձ համար առեղծվածային Հորբատեղով…
Շատ կարդացի-եղա նաև այլ մեդիայում, և այս հրապարակումները առանձնացրի… Ես շտապում եմ, իմ էլ. փոստը ծանրությունից տնքում է…
Հաստատվել է համացանցի գլոբալ խափանման սպառնալիքը…
Հայաստանն առաջին տեղն է զբաղեցնում քրեակատարողական հիմնարակներում մահացությունների թվով…
Հակառակորդի կրակոցից զինծառայող է զոհվել…
Մայրս կասեր՝ տքացի… Երկար դադար… նեղվել-ասռել եմ…
Ի՞նչ գիր էիք սպասում այսպիսի դադարից հետո. ինչո՞ւ այսպիսին եղավ իմ արձագանքը-շարունակությունը… հակառակորդի կրակոցի պես մահացու… Քանի հակառակորդ է հարևանդ՝ մահացու կրակելու է, կարող է կրակել… Երևանի ավագանու ընտրություններում Նիկոլ Փաշինյանի միտինգային հաթաթան և խրատը չէին կարող վիճակ փոխել… Ավելին… Ինչպես նաև Երևան քաղաքի ավագանու ընտրությունները այսպիսի, անկախ արդյունքից հավանական…
Կրթահամալիրի Ագարակում: Լուսանկարները՝ Նունե Խաչիկօղլյանի:
Ինչ-որ կերպ գիրը պիտի ավարտվի՞…
Սեքսուալությունն ու սեքսը Աստծո պարգև են, այլ ոչ թե զույգերի միջև տաբու: Այն երկու նպատակ ունի՝ սեր ու կյանքի ստեղծում: Իսկական սերը կրքոտ է: Եվ տղամարդու և կնոջ միջև կրքոտ սերը տանում է հավերժական կյանք, ասել է 24-ամյա աղջկան Հռոմի պապ Ֆրանցիսկոսը։
ԱՄՆ պատժամիջոցների առաջին ծիծեռնակը Հայաստանում… Ըստ «Ռոյթերս» գործակալության՝ ռուսական «Ռուսալ» ընկերության Երևանում գտնվող «Արմենալ» դուստր ձեռնարկությունը Օլեգ Դերիպասկայի նկատմամբ կիրառված պատժամիջոցների պատճառով գրեթե դադարեցրել է գործունեությունը՝ աշխատակիցներին ուղարկելով հարկադիր պարապուրդի:
Հիմա անդրադառնանք իմ գրի վերնագրին… Տեղ հասցնող մի ուղի ես գիտեմ՝ սիրո և համերաշխության, երկու ճանապարհային քարտեզով՝ հարգելի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյան, Փաշինյանի կառավարություն ու «Քաղաքացիական պայմանագիր», հայաստանյան հարգելի հասարակություն, դիմադիր ու ընդդիմադիր… Մինը՝ մուսուլման հարևանների՝ Թուրքիայի և Ադրբեջանի հետ հաշտության-համակեցության տանող ճանապարհն է, մյուսը՝ հայաստանյան քաղաքական համակարգի կառուցման… Այսպիսի ստեղծական-համախմբող աշխատանքը իմ կյանքն է…
Հյուսիսի 5 տարեկանների բարձունքի հաղթահարում, պլեներ Ուշիում: Լուսանկարները՝ Դիանա Գևորգյանի:
Ֆոտոխմբագիր՝ Տաթև Աթոյան
#1464