Իմ եղբայր Ստեփանը շատ է նեղվում, որ հասուն իր աղջիկ Աննան, Տաթևը Բլեյան, Էդիտը Հովհաննիսյան ծննդյան օրվան մասնակցում են առանց կողակցի, որքան էլ որ նրանք պնդում են, որ իրենք իրենց երեխաներով, աշխատանքով, իրենց կյանքով լավ են զգում:
– Էլ ի՞նչ շնորհավորանք. չգաք՝ ավելի հեշտ կլինի,- ստեփանավարի բաց խոսում է նա…

Զրուցում ենք. բա ինչի՞ց խոսենք՝ մեր կյանքից ու խնդիրներից… Հատկապես, որ այս տարի շատ են հարազատ հոբելյանները. ուզում ես նշանավոր դարձնել դրանց նշումը:

Պահքի վերջնանպատակը ոչ թե մարմինն իր սիրած կերակուրներից զրկելն է, այլ մեր հոգին զորացնելը: Հաստատ է, ես գիտեմ սա: Օրվա 2-րդ կեսին ինձ խոցեց մի տեղեկություն սիրելիի մասին, որը գիտեի, բայց… խոցեց… Ես ուշքի չեկա ողջ օրը, ո՛չ Թումանյանի մեր երևանյան տանը, որ մեր տունն է դարձել ու, ավանդույթի համաձայն, մեծ համերգով գնում ենք, ինչպես տան հմայիչ-գործուն տնօրինուհին շեշտեց, խառնում ամեն ինչ (լավ խառնեցինք, կեցցե՛ք բոլորդ), ո՛չ իմ եղբոր տանը՝ սեղանի շուրջ: Որևէ կերպ այն կապված չէ նաև մեր ստուգող-տեսուչների հետ. մարդիկ են, իրենց աշխատանքն են կատարում: Լո՜ւրը խոցեց: Այսպես կլինի ու կլինի… ոչ մի բաժակաճառ չի փրկի: Ինչպես Դավիթ Բլեյանին ատամնաբույժի մոտ տանելը մեզ չփրկեց դատապարտված ելքից: Հայտնի է, որ այս զգույշ, շատ զգույշ, իմ ճանաչած ամենազգույշը չի թողնելու անծանոթ սպիտակխալաթավորին, հատկապես, որ լսել էր, գիտեր… Չես խուսափի:

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Մկրտիչ Բազեյանը

Առտու 5-ից շուտ հիմա չի գրվում… Լույսը չբացվի՞, որ տեսնես՝ ինչ է կատարվում՝ կա՞ աշխարհը, ի՞նչ տեսք ունի գիշերից հետո… Առանց տեսնելու ի՞նչ գրես, ո՞ւմ համար… Ամենօրյա գիրը զոռի բան

Երեխայի առաջին կրթիչների՝ ընտանիքի ու զորեղ միջավայրի մասին…

Որպես կամակոր երեխա՝ իմ ծննդյան առիթով, հոբելյարի իրավունքով ես ստացա այն, ինչ իրոք ուզում էի. այսպիսի կրթական շքերթ՝ Մայր դպրոցի սրահում, 200-ի չափ դեղձ ուտող 5-6 տարեկան սեբաստացիկներ՝ Մարմարյա սրահ-կրթական

«Հակաբացիլ Կոմիտաս» նախագծի ընտանեկան փուլի մեկնարկի օրը

Աշոտ Տիգրանյանը չլիներ, երևի չկարդայի «Новое время»-ի 2015 թ. մարտի 26-ի համարը, չէի իմանա, որ ռուս բանաստեղծ Օսիպ Մանդելշտամը 1930-ի գարնանը մեկ ամիս տևող գործուղումով եղել է Հայաստանում… “Я в себе