Դավիթ Բլեյանի նոր ոգևորվածությունն իր խմբով, իր կուկուներով, տիկին Սոֆյայով, ընկեր Կարինե-Մելինեով, տանն էլ է նկատելի. անհամբեր է դարձել.
– Վաղը ե՞րբ է գալու:
– Երեքշաբթի գիշերն անցնի, կգա:
– Հետո՞ վաղը երբ է գալու։
– Ի՞նչ նկատի ունես, փետրվարի քսա՞նը։ Հանրահավաքի ենք գնալու, կգա՞ս, ընտանիքով գնանք։
– Ես պարտեզ եմ գնալու: Իմ ավտոներից ո՞րը տանեմ իմ կուկուներին, հայրիկ…

Ավտոցուցադրությունն ընդարձակել է. գազաններ տեղափոխող բաց թափքով բեռնատար ունի՝ ձեռքից բաց չի թողնում… Մնում է՝ հասունության երկու նոր հանգրվան հաղթահարի՝ ատամնաբուժությունը և ինքնուրույն, առանձնացված քունը… Այս շաբաթ օրագիրը կանդրադառնա մեր հերոսի խիզախումներին, կլուսաբանի դրանք:

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Հայրիկ, ինձ կօգնե՞ս՝ քնեմ

Դավիթ Բլեյանը չի քնել ցերեկը։ Իրիկունն 9-ի և 10-ի արանքում է, համառում է, չի քնում: — Դավիթ, ի՞նչ ես որոշել, չես քնելո՞ւ… Բա առավոտյան միասին ո՞նց ենք գնալու մեծերի խումբ…

Ծիծիկ, տուտուզիկ

Բլեյան Դավիթը նորից Դպրոց պարտեզի իր կուկուներին, Մելինե-Կարինեին կարոտել-հիշել է. նորից կիրակին անցկացրել է բուռն, օրվա վերջում «աստղային» ընկերակցությամբ՝ է´լ Նազենի Հովհաննիսյան, է´լ Սոֆի Մխեյան, է´լ Լիլիթ Բլեյան, Վահե ու

Պապի ասածը թող լինի

Կյանքն ընտրություն է, ու Դավիթ Բլեյանն ամեն օր իր ընտրությունը կատարում է, ստանում անհրաժեշտ աջակցություն ու հնարավորություն դրա համար: Ի՞նչ ճիշտ, ի՞նչ սխալ, եթե դա քո ընտրությունն է… Խումբ է