Դավիթն ու իր քույրիկ Սոնուլիկը (Արևիկը սիրում է շեշտել`այնքան էլ եղբայր չէ, մեր քեռին է) երեկ Դպրոց-պարտեզում խմբային նկարահանումների էին մասնակցում… Հետևեք իմ օրագրին, որ բաց չթողնեք առաջին հեռարձակը:
Նորից Դավթի մեքենաները շարվում են մեր բնակարանով մեկ, ինչպես իրական կյանքում. ամեն օր, դպրոց գնալ գալիս, Դավթի ուշադիր հայացքի ներքո են, չէ՞, ամենատարբեր ավտոմեքենաների մի քանի շարքերը՝ երկար ձգվող, ինչպես ինքն է ասում, գետի նման հոսող: Նորից մենք խռովել ենք. ցավոք, Արմինեն անլուրջ է մոտենում մեր ընտանեկան համաձայնեցված-հայտարարված պահանջների՝ Դավթի խախտման (կամայական մոտեցում) փաստերին… Նորից մայրական սիրատոչորությունն է միակ մանկավարժությունը, և մեր հերոսի տղա (տղամարդ) լինելու գործոնը շպրտվում է երրորդ պլան: