— Գայլը սիրում է, որ անընդհատ նապաստակին ուտի: Կորի գնա՛, չար գայլ, չես ամաչո՞ւմ՝ ընկել ես փոքրիկ նապաստակի ետևից…
Բոլոր 2,5-3 տարեկաննե՞րն են սիրում գայլի ու նապաստակի հայտնի արկածները դիտել։ Մեդիագրադարանի մեր հմայիչ Զառային ու կրթական ծրագրերի կենտրոնի ղեկավարին առաջարկում եմ mskh.am-ի ֆիլմադարանում օր առաջ ունենալ 2-5 տարեկանների ծրագրային մուլտադարանը։

— Հայրիկ, վաղը կլողանամ, որ դու չնեղանաս:

— Ոտս ցավում է, – ասում է Դավիթը:
— Ինչո՞ւ:
— Պարտեզում ընկեր Կարինեի հետ շատ ենք աշխատել:
— Ի՞նչ եք արել:
— Հող ենք փորել, ծաղիկ ենք ջրել, ուրիշ լավ-լավ գործեր ենք արել…

— Մայրիկ, ես ու հայրիկը տղա ենք, իսկ դու աղջիկ ես…

Դավիթը մանգոյի հյութ շատ է սիրում: Մայրիկն արգելում է՝ «շատ եղավ»: Դավիթը թե.
— Մայրիկ, ոտքս շա՜տ ցավում է:
— Ինչո՞ւ:
— Կարող է մանգոյի հյութ խմեմ՝ ցավն անցնի:
Մայրիկը մանգոյի հյութ է լցնում: Դավիթը թե՝
— Շա՜տ-շա՜տ լցրու, որ միանգամից լրիվ ցավն անցնի…

— Հայրիկ, ուզում ես՝ նստի, ես քեզ համար իմ տեսած մուլտիկները պատմեմ, դու լսի…
Ու պատմում է…

— Ոտքերս կեր, մամա ջան, որ լավանան…

— Դավիթը մեծացել է…
— Չէ, դու ես մեծացել, պապիկ ես դարձել…

— Ծիծիկներդ ուզում եմ ուտեմ, մամա…

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Իսկական ճամփորդի պես

Դավիթ Բլեյանն իրեն արժանի պահեց, կարծում եմ, ողջ 250 կմ ճանապարհին, այդպիսի հայտնի խմբի հետ ճամփորդության ողջ ընթքացքում՝ Երևանից Մարտունի՝ Գեղահովիտ, Մադինա, Լեռնահովիտ, Վերին ու Ներքին Գետաշեններ, սարերով-ձորերով-Սևանա լճով, միկրոավտոբուսով,

5-6 տարեկանների, ընտրության-պարտադրանքի սահմանում

Արմինե մայրիկը, բնական է, կարևոր քունն է շարունակում առնել. կիրակի է, ես ու Դավիթ Բլեյանը խոհանոցում, պատշգամբային ճոճից հետո, մրգառատ մեծ սեղանի շուրջ հաղորդակցվում ենք. — Ո՞նց է արևը հասունացնում

Հայրիկ, ինձ կօգնե՞ս՝ քնեմ

Դավիթ Բլեյանը չի քնել ցերեկը։ Իրիկունն 9-ի և 10-ի արանքում է, համառում է, չի քնում: — Դավիթ, ի՞նչ ես որոշել, չես քնելո՞ւ… Բա առավոտյան միասին ո՞նց ենք գնալու մեծերի խումբ…