Էհե՜յ, Դավիթ, որտե՞ղ ես դու…
Իրիկունը ուշ Դավիթ Բլեյանն ինձ ողջունում է հեծանիվով, մի շնչով վրա տալով`
— Պուպուլիկը խաղալու համար չէ, չիշիկ անելու համար է, հայրի՜կ, մայրիկը կապույտ օճառ է բերել, ես ուզում եմ հիմա լողանամ…
Էհե՜յ, Դավիթ, որտե՞ղ ես դու…
01.03.2014
0 Comments
Explore More
Գժության մեխանիկան մանկավարժության մեջ ու … Նազենի աստղը
Ի՞նչ եմ ուտում ես առավոտյան՝ հետաքրքրվում է օրագրի սիրելի ընթերցողը… Նախ չեմ մոռանում, ժամը 4-5-ի մոտ, մինչև համակարգչին մոտենալն ու իմ՝ Աստծու պարգև աշխատանքային օրը սկսելը (փառքդ շատ, Տե՜ր Աստված)
Գուգլը՝ մոբիլ ու բաց վարկանիշավորող…
Կներեք, բայց կրթության շարունակման համար պարտադիր զինծառայությունից տարկետման իրավունքի ու Փանիկում օրերս հողին հանձնված պարտադիր զինվորական ծառայությունը կատարելիս սպանված քսանամյա Սիմոն Ճավրշյանի մասին հրապարակումներն իմ օրագրում իրար հաջորդում են… Մեր
«Իմ Բանգլադեշյան մաքսիմներ» շարքից
Անկողնում շուռումուռն էլ ավարտվեց, բաց աչքերով տեսնելն էլ. պարզ է՝ գիշերվա չորսի-հինգի արանքում է ժամը, ու իմ պատմել-գրելը գալիս է՝ ինչպես հանկարծ իրիկունը գուաշով Դավիթ Բլեյանի նկարելը… Երկինք պատկերեց մեր սիրահարը…