Էհե՜յ, Դավիթ, որտե՞ղ ես դու…
Իրիկունը ուշ Դավիթ Բլեյանն ինձ ողջունում է հեծանիվով, մի շնչով վրա տալով`
— Պուպուլիկը խաղալու համար չէ, չիշիկ անելու համար է, հայրի՜կ, մայրիկը կապույտ օճառ է բերել, ես ուզում եմ հիմա լողանամ…
Էհե՜յ, Դավիթ, որտե՞ղ ես դու…
Իրիկունը ուշ Դավիթ Բլեյանն ինձ ողջունում է հեծանիվով, մի շնչով վրա տալով`
— Պուպուլիկը խաղալու համար չէ, չիշիկ անելու համար է, հայրի՜կ, մայրիկը կապույտ օճառ է բերել, ես ուզում եմ հիմա լողանամ…
Նկարը Դավիթ Բլեյանի ստեղծագործությունն է. «Երկինքի, գետի և արևի ընկերությունը»։ Պատկերակյանքից մինչև դարձվածակյանք… Երբ հանդիսատեսներ չկան, ու կան միայն մասնակիցներ՝ իրար աջակցող, օրվա հերոսին կենտրոն բերող-կենտրոնում պահող աջակիցներ համերաշխ… Սեբաստացի
Օրվա պատումն սկսեմ այնտեղից, որտեղ ընդհատել էի իմ երեկվա գիրը։ Սուրբ Ծննդյան առավոտ էր Երևանում, Հայաստանում։ Ճերմակ-փափուկ էր մեր շենքի շուրջ. ամենուր եկեղեցի՝ սրբազան պատարագի կանչ կար… Դավիթ Բլեյանն ինձ
Դավիթ Բլեյանն ավելի ու ավելի դժվար է արթնանում. իմ ու Արմինե մայրիկի լարումը գործին վնասում է: Ես կարողանում եմ վեհությունը հայրական-տնօրինական պահպանել… – Դավիթ ջան, ուշ է, տես, 8:00-ն է,