Էհե՜յ, Դավիթ, որտե՞ղ ես դու…

Իրիկունը ուշ Դավիթ Բլեյանն ինձ ողջունում է հեծանիվով, մի շնչով վրա տալով`
— Պուպուլիկը խաղալու համար չէ, չիշիկ անելու համար է, հայրի՜կ, մայրիկը կապույտ օճառ է բերել, ես ուզում եմ հիմա լողանամ…

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Այսօր Դավթի հետ մենք Շուշանին ընդունելու ենք տանը

– Լավ է՞ր, որ առավոտը երկուսով լողացանք: – Ամեն օր կլողանք, հա՞. օրը երկու անգամ՝ իրիկունն ու առավոտը: – Չեմ ուզում՝ միասին միտինգ գնանք, էն օրը գնացել ենք. ուզում եմ՝

Կատակ եմ անում, սա կրկես է։ Դու գործիդ նայիր…

Սուսան Մարկոսյանը գիտե, պատմել եմ իմ լուսանկարչությամբ զբաղվելու շրջանի մասին… Ինչո՞ւ հիմա չեմ լուսանկարում, երբ հեծանվով ու առանց հեծանվի, հետիոտն ու մեքենայով շատ եմ ճամփորդում… Ա՛յ, հիմա մանկավարժական ժողովից-ընդհանուր պարապմունքից

Մահվանն ընդդիմանալու մեր բանաձևը

Ուղիղ և խորն են ազդում, խոցում են ինձ չօդափոխված ուսումնական տարածքները՝ թե՛ նախակրթարանների խմբասենյակները, թե՛ տարատարիք սովորողների տարատեսակ կաբինետները… Ինչպե՞ս են դա թույլ տալիս, չի՞ նկատում-հանդուրժո՞ւմ է ներս ու դուրս անող