Դավիթ Բլեյանն այնքան մեծ է, որ իր խմբի հետ, ընկեր Կարինեի ուՄելինեի ուղեկցությամբ այսօր ժամը 12.00 այցելելու է Երևանի խամաճիկների թատրոն՝ «Շունն ու կատուն» դիտելու։ Դավիթը, գիտեք, անգիր է ասում բոլորիս ուղեկցած այս պատմությունը, նույն ֆիլմը շատ անգամ նույն հաճույքով դիտում է: Տեսնենք. մեր տղայի տպավորությունների, արկածների մասին կարդացեք վաղվա իմ գրում:

Բայց ամենահեշտ, թեթև, անմիջական, ուրախ և, իմ կարծիքով, հաջողված ընթեռնելի (դրանք ես կարողանում եմ վերընթերցել) տրվում են ինձ դավթապատումն ու հայրենապատումը, որտեղ ես անմիջական-հիմա մասնակից եմ… Իմ շունչը կա դրանցում: Ահա մեր Դավթի 2014 թ. հոկտեմբերի 6-ի նշանակալի արտահայտությունները, որ գրի ենք առել ես՝ հայրիկս, ու մայրիկը: Ո՛չ մի միջամտություն: Մեր բնակարանում այս օրերին ավելի զգույշ է պետք քայլել. ամենուր նրա մեքենաներն են… Ես դիտողություն եմ անում` այսպես ո՞նց կլինի… Դավիթը թե՝ — Զգույշ քայլիր, հայրիկ, թե չէ մեքենան կկոտրվի… – Շան տղա, բա որ ես սայթաքեմ, կամ մայրիկը, ու ընկնենք կոտրվե՞նք… – Տատիկի նման ընկնեք գետնի՞ն… Հետո էլ, թե՝ – Ե՞րբ է բացվելու իմ դպրոցի հեծանվաուղին,- տեսեք ի՜նչ մաքուր է արտաբերում… Իսկապես. ե՞րբ: – Ես այսօր ուղիղ ժամը 10-ին եմ լողալու. լսեցի՞ր, հայրիկ… – Դու իմ տղեն չես (մայրիկը՝ Դավթին): – Պապայի շան տղեն եմ ես: Դավիթը լողացել, վայելում է թմբիրը… Ֆոտոսեսիա՝ խնդրեմ… Նա պատրաստ է միշտ… – Ճուճուլիկներս փափուկ են… – Սա մի ճուճուլիկ, սա էլ՝ երկու… Երկու ճուճուլիկ (հաշվում է), փափուկ ձու-ձու ունեմ… Աղվեսին չեմ տա… Մայրիկը շորերն է հագցնում, իսկ Դավիթը շարունակում է սիրել մայրիկին: Հետո էլ, թե՝ – Մայրիկ, մոռացել եմ սանրվեմ… Կօգնե՞ս սանրվեմ: Դավիթն անզգույշ կպել է, տատիկի՝ շրջանակով նկարը գցել. շրջանակի ապակին կոտրվել է. Դավիթը վախեցել է (նապաստակ է մեր տղան)… Հետո էլ, թե՝ – Ոչինչ, մայրիկ, Սենը (ՏՀՏ մասնագետ) կգա, կսարքի: Սենի նկատմամբ միշտ հուզականորեն դրական վերաբերմունք է ունեցել… Դավիթը երգում է Կոմիտաս. – Քելե- քելե, քելքիդ մեռնեմ, գիժ մամա,- այս «գիժ» բառը նա աջ ու ձախ գործածում է, հաճախ այսպես,- սիրունիկ, սիրունիկ, սիրունիկ-նախշուն գիժ կաքավիկ…

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Էհե՜յ, Դավիթ, որտե՞ղ ես դու…

Էհե՜յ, Դավիթ, որտե՞ղ ես դու… Իրիկունը ուշ Դավիթ Բլեյանն ինձ ողջունում է հեծանիվով, մի շնչով վրա տալով`— Պուպուլիկը խաղալու համար չէ, չիշիկ անելու համար է, հայրի՜կ, մայրիկը կապույտ օճառ է

Արև, արև, դուրս արի…

Կիրակի Դավիթը լողացավ ժամը 9-ի մոտերը. մինչ այդ նստած է զուգարանակոնքին՝ քաքիկ է անում, խոսում է, գժություններ ասում-անում: Արմինեն երանության մեջ է՝ քնա՜ծ, ես ու Դավիթն էլ մեր երանությունն ենք

Ամոնաշվիլու նախանձը շարժող…

Երբ բոլորը քնած են… Գեղարվեստի նախակրթարանի չքնածների մասին դաստիարակ Տաթև Աթոյանի բլոգում ներկայացված տեսանյութի դիտումով եմ սկսում իմ օրը, իմ 464-րդ գիրը… Հետո ի՞նչ պիտի արվի այս նյութի հետ, ինչպես