25 years ago in 1990 the Supreme Council of Armenia all of a sudden revived after a seventy-year dead period: 215 delegates got the confidence vote as the supreme power of the republic and took up the responsibility for the third republic of Armenia. I was one of them. It was this Supreme Council that adopted the Declaration of Independence, consistently and bravely put it into life, worked out and adopted the legislation of the legal country, the Constitution of the year 1995. On these days in 1990 a group of delegates of the Supreme Council initiated what today’s National Assembly should do now. Why aren’t you doing it? Why don’t you turn to the sources of parliamentarism of our modern history. Especially at this stage of constitutional amendments, when it is declared that transition to entire parliamentary governance is performed. We had such a governing system in 1990. Why don’t my friends and I, the founders of parliamentarism in Armenia, get a proper invitation? Why should a group of boys do that like club members, with the purpose to meet each other… What about the state?
From Death to Revival
28.09.2015
0 Comments
Explore More
Մեծ լիճ ու փոքր երկիր. ո՞նց կլինի… չի լինում, մեր հոգսերն այդպես էլ չեն պակասում
Անոնս կրթահամալիրի տնօրենի 1107-րդ գրի: Երեկ օրվա առաջին կեսին Երևանում Համլետ եղբոր ու Լանջաղբյուրում Սամվել հորաքրոջ տղայի մասին մտածումը այնքան նեղեց ինձ, անելիքս չգիտեմ… Մտածումը գործողություն չի դառնում, ու մի
Էս գիշեր երազ տեսա, հերկերը վարած տեսա…
Կիրակի առավոտյան վճռական սկսեցի քանիցս հետաձգած մի նախագիծ՝ կարդում եմ Կոմիտաս՝ երգարան, «Հազար ու մի խաղ»… Վերակազմեց՝ Արթուր Շահնազարյանը, «Կուլտուրալ ռենեսանս» հիմնադրամի պատվերով, 2015թ. … Կոմիտասի գրառած մի քանի հազար
We all, voters and election candidates, have got something to do…
An extract from Mr. Ashot Bleyan’s diary note for November 26.