Դավիթ Բլեյանը լողացել է «մեծ, առանց ցնցուղի ավազանում» (կրթահամալիրի փակ լողավազանը նկատի ունի) առաջին անգամ. հիացմունքն է փոխանցում.
– Օղակով եմ լողացել, ջուրը ծածկել է, բայց ես չեմ խեղդվել… Լողավազանի Տաթոն (լողի մարզիչ Տաթևիկ Համբարյանը) սիրուն ա, համ էլ…
Բաղրամյանի պողոտա, ինչպես ինքն է ասում, միտինգի, չեկավ…
– Շատ մարդ կա, հայրիկին բռնում են, բաց չեն թողնում…
– Դավի՛թ, պրծի գնանք Բաղրամյան…
– Սկզբում ճոճվեմ… հետո գնանք…
– Դավի՛թ, ուշ է, լողա՝ ուժեղանաս, կազդուրվես, որ գնանք…
– Սկզբից ճոճվեմ, հետո լողամ, հետո գնանք…
Ճոճվում է: Վերջում էլ թե.
– Սկզբում ճոճվեմ, հետո ծիրանի հյութ խմեմ, հետո մեքենաներով խաղամ, հետո լողանամ, հետո գնանք…
Այս ամենից, իհարկե, ճոճվելը մնաց՝ լա՜վ ճոճվեց, այնպես, որ Բաղրամյան ես գնացի մենակ՝ հեծանվով, իհարկե, հիացմունքի առարկա իմ ողջ արդուզարդով…
Դավիթ Բլեյանը լողացել է «մեծ, առանց ցնցուղի ավազանում»
03.04.2015
0 Comments
Explore More
Ինչպես առավոտը՝ Վալեում թե Մերկուրիում, գուցե Բերկրիո՞ւմ…
Հիմա կեսգիշերն անց է, մեկին մոտ. իսկ երեկ իրիկունը 8-ի-9-ի արանքում, հիմա պարզվում է՝ հանգել եմ… ինչպես Դավիթ Բլեյանը՝ ժամեր հետո, երբ այլևս ոչինչ չի կարողանում, երբ շարժվել՝ մտքով-մարմնով չի
Անսովոր կազմակերպում սովորական երեխաների համար…
«Ձմերուկն ու Դավիթ Բլեյանը». այս նկարաշարը ծնվեց-բեմադրվեց իրական սցենարով, երբ իրիկունը 7-8-ի արանքում Բանգլադեշի մի մեծ ձմերուկով տուն մտա… Դավիթը չթողեց, որ շորերս թամամ փոխեմ, սոված էի՝ հաց ուտեմ. ինձ
Մայրի՜կ, պանիրը կենդանի չի
Դավիթը ինչպիսի՜ երանություն ունեցավ, ինչպես փրփուր ծովո՞ւմ, գետո՞ւմ, ավազանում… Ոչ սովորական շաբաթ եղավ՝ նույնպիսի շաբաթ օրով… Կիրակիի մասին էլ Դավիթն արտահայտվեց, երբ ներկա-բացակա արեց. — Ես տանն եմ, պարտեզ չեմ