Դավիթ Բլեյանը լողացել է «մեծ, առանց ցնցուղի ավազանում» (կրթահամալիրի փակ լողավազանը նկատի ունի) առաջին անգամ. հիացմունքն է փոխանցում.
– Օղակով եմ լողացել, ջուրը ծածկել է, բայց ես չեմ խեղդվել… Լողավազանի Տաթոն (լողի մարզիչ Տաթևիկ Համբարյանը) սիրուն ա, համ էլ…
Բաղրամյանի պողոտա, ինչպես ինքն է ասում, միտինգի, չեկավ…
– Շատ մարդ կա, հայրիկին բռնում են, բաց չեն թողնում…
– Դավի՛թ, պրծի գնանք Բաղրամյան…
– Սկզբում ճոճվեմ… հետո գնանք…
– Դավի՛թ, ուշ է, լողա՝ ուժեղանաս, կազդուրվես, որ գնանք…
– Սկզբից ճոճվեմ, հետո լողամ, հետո գնանք…
Ճոճվում է: Վերջում էլ թե.
– Սկզբում ճոճվեմ, հետո ծիրանի հյութ խմեմ, հետո մեքենաներով խաղամ, հետո լողանամ, հետո գնանք…
Այս ամենից, իհարկե, ճոճվելը մնաց՝ լա՜վ ճոճվեց, այնպես, որ Բաղրամյան ես գնացի մենակ՝ հեծանվով, իհարկե, հիացմունքի առարկա իմ ողջ արդուզարդով…
Դավիթ Բլեյանը լողացել է «մեծ, առանց ցնցուղի ավազանում»
03.04.2015
0 Comments
Explore More
Ուսուցում առանց գրատախտակի. կենտրոնում ինքնակրթությունն է
Պարզվեց` Դավիթ Բլեյանը նախօրեին ոչ միայն շշմեցրել է իր խմբի կուկուներին, այլև պարտեզից անցել դպրոց ու խանգարել… ոչ ավել, ոչ պակաս, չորրորդ-հինգերորդ դասարանցիների բնականոն գործունեությունը: Խայտառակություն: Մենք զրուցեցինք, և Դավիթը
Կյանքի դպրոցն իմ բլոգի եթերում է…
Երբեմն, երբ մտքով-ուշքով եմ հետևում կրթահամալիրային իրադարձություններին՝ մտածված բացակայում եմ… Ինչպես դեպի Վահան Տերյանի պուրակ ձեր երեկվա երթից, Տերյանի արձանի շուրջ ձեր խմբումից-խոսքից… Հետո անդրադառնում եմ… Մեդիան մեր mskh.am-ով իրական
Արի, այսպիսի օրից, շաբաթից հետո դեռ գրի, էլի գրի ու պատմի…
Էլ ի՜նչ պատմեմ, էլ ե՜րբ պատմեմ, ախր, ի՞նչը չեմ պատմել, բա՞ն է մնացել, որ չեմ պատմել, անուն-դեպք-միջադեպ-մտածում… Լավ, ինձ իմ գրում արձակուրդ չի հասնո՞ւմ, պիտի ասվածի նման վեց հարյուրիննսունինն օրվա