– Փռշտացի երեք հատ, լսեցի՞ք, մի հատ էլ փռշտամ, թող չորս լինի:
– Արի արագ հաշվելով մրցենք  իրար հետ, հայրիկ…
Ու սկսում է՝ 1, 2, …., 11, .…, 29, …., 34, հաշվել Դավիթ Բլեյանը, այնքան արագ, որ առանց ծիծաղի չես լսի: Հետո էլ թե՝
– Ինձ համար արագ հետ հաշվի՝ լսեմ…
Հաշվում եմ՝ 34, 33, .…, 20, .…, 19…. Հետո ինքն է փորձում արագ հետ հաշվով 10-ից՝ 9, 8, …, 1, 0։
– Բա 0-ից հետո ի՞նչ է լինում, հայրիկ։
– 0-ից հետո ուրիշ աշխարհ է, Դավիթ։
– Ի՞նչ աշխարհ…
Աշխարհ եմ ասել, է՜… Պիտի տիար Գևորգի հետ քննարկենք, հասկանանք։ Հիմա ես չգիտեմ, չէ՞, այդ աշխարհի դռներն ինչպես բացեմ, երբ բախում են…
Ու նորից հարցեր. Դավիթը բոլոր բառերի բացատրությունն ուզում է իմանալ…
– Մայթը հետիոտնի համար է, Դավիթ, մարդու:
– Ի՞նչ ասել է հետնիոտն, հայրիկ: Արի միասին բառը քանդենք, հավաքենք…
Մենք քանդում ենք՝ քայլելով ու հավաքում՝ քայլելով…

Շուշանը-Արևիկը խելացի նվերներ են բերել Վիեննայից… տուփով շոկոլադ ավտոմեքենաներ, ինքնաթիռ, որ օճառաջուր է թափում…
– Դիր սառնարանում, որ չհալվի՝ տեսնեմ…
Մինչև քնելը մի քանի անգամ բացեց սառնարանը, որ տեսնի…
Ուզում էր՝ հանվեր-լողանար ինքնաթիռի հետ…

Առավոտյան, հենց աչքերը բացեց՝ պո՛ւկ, թռավ սառնարանի մոտ… Վերցրեց տուփը, ստուգեց, զմայլվեց…
– Ճոճվեմ, շոկոլադ ավտոբուսներից մեկը ուտեմ, հետո գնամ լողանամ…
Այդպես էլ արեց…. Պետք է տեսնել՝ ինչպես է վայելում… Շուշոն ու Արևիկը ինձ համար են բերել…

 

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Շարքով, առնական, կիրթ, խոստումնալից, ինչպես մեր մեկնարկին…

Երբ համակարգը բաց է, աշխատողի՝ սիրելի Գայանե Առաքելյանի, Նարինե Պետրոսյանի, թե Անահիտ Բեկյանի ազատման, աշխատողի՝ Աղասի Մարգարյանի, Բաբկեն Փաշինյանի, թե Սամսոն Բուլղադարյանի… աշխատանքի ընդունման ողջ ընթացքը՝ թափանցիկ, բաց, իրավական-հիմնավորված, թե՛ ազատվող-ընդունվողի, թե՛

Ես ասում եմ 30 տարի և ավելի՝ սովորել, սովորել, սովորել…

— Գիտե՞ս, այսօր աշնան առաջին օրն է, ամառն էանց, Դավիթ Բլեյան, շնորհավոր: — Հա՞, ո՞ւմ ծնունդն է այսօր: — Սեպտեմբերի… Դավի՛թ: Այսօր ծնվեց 2015-ի սեպտեմբերը… Սովորելն ինձ համար դպրոցում, բուհում,

Գնում եմ պարտեզ՝ ընկերներիս… շաշացնեմ

Ահա այսպիսի ծրագրով է մեր առյուծ տղան փետրվարին պարտեզ գնում. Արմինե մայրիկն անհանգստացած է, ես՝ ոգևորված… Գլխավորն այն հավեսն է, դրական ձգտումը դեպի ընկերները, դաստիարակները… Օրեր առաջ չորս-հինգ տարեկանների ծնողների