Համաձայնեք, որ իմ լավ մարզավիճակի մասին է խոսում այսպիսի հաղորդագրությունը:
Կիրակի առավոտյան ժամը  7:30 հեծանվով տանից դուրս եկա և ուղիղ ժամը 8:00-ին Բանգլադեշում, Սուրբ Երրորդություն եկեղեցու մոտ էի: Արմինեն ու Դավիթը, իհարկե, քնած են, երազում էլ չեն կասկածում: Թբիլիսիի Էկոճամբար մեկնող Մարթա Ասատրյանի խումբը կազմ ու պատրաստ է: Լավ է, որ վարժարանի բնապահպան պատանիների «Էկոտուր 2015»-ի հայտնի մրցանակակիր խմբին միացել է և փոքրերի խումբը Միջին դպրոցի սովորողներից: Փորձը նաև այսպես է փոխանցվում:  Ճանապարհելուց հետո, մտա Մեդիակենտրոն: Սուսան Մարկոսյանի հետ քննարկեցինք երկուշաբթի մանկավարժական դպրոցի սեմինար-պարապմունքին ներկայացվող` կրթահամալիրի ավագ դպրոցի ուսումնական պլանի փոփոխությունները… Ժամը ինն անց 50 րոպե հեծանվով դուրս եկա Մեդիակենտրոնից. 40 րոպե հետո արդեն տանն էի՝ Դավիթ Բլեյանի հետ իմ կիրակին անցկացնելու որոշումով… Այնպես որ, կիրակնօրյա ընթերցարանի` առողջագիտությանը վերաբերող նյութերի ընտրությանը կարելի է վստահել. ես դրանք փորձարկել եմ, դրանց օգուտները դուք ևս կտեսնեք…

Մի-մի թեստ էլ ամեն կիրակի Նունե Մովսիսյանից ու mskhfilms-ից եք ստանում, որով իրավունք եք ստանում իմ ընթերցարանին անցնելու: Սա կիրակին առցանց միասին լինելու սեբաստացիական հաստատված սովորություն է:

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Մարդկային գործոնը

Երեկոյան Մեդիա կենտրոնից քայլում ենք Գեղարվեստ՝ դաստիարակի հնարավոր տեղափոխման առիթով, ծնողների նախաձեռնությամբ՝ հավաք է 2-4 տարեկանների խմբում: Դավիթն էլ երեխաների հետ խաղալուց գերադասում է ինձ հետ ժողովին մասնակցելը: Իր ազատ ընտրությունն

Հավերժ երիտասարդության Աշոտ Բլեյանի երեք գաղտնիքները

Ամեն ինչն է կարևոր, բայց ամենակարևորը… արհեստն է: Սա, իհարկե, մեր իրականությունից չէ, այլ սերբական հեքիաթից, որ կարող եք կարդալ մեր կրթահամալիրի Բանգլադեշյան «Արհեստագործ» ամսագրում… Քանի՞ հոգի ունի ամենակարևորի՝ կարևորի այս

Մարդկայնության ու կենցաղային առևտրի միջև ընտրության մեր ժամանա՞կը…

Ա՜յ քեզ անձրև, ես համարյա դրսում էի գիշերը. մեր տան պատշգամբից այնքա՜ն հնչեղ էր սելավը… Տարերք, որ իմն է… Ես երբեք անձրևանոց-թիկնոց չեմ կրել, անձրևից չեմ պաշտպանվել… Հայաստանում, Երևանում այնքա՜ն