Ծիսական խոհանոցը՝ թանի պատրաստությունը Վարդան Կարապետյանի հայրական տանը վերածվեց Նոր ուղու քաղաքական խոհանոցի, մեր ընտանեկան համերաշխությունից անցում հայ-ադրբեջանական համերաշխության։ Այնքա՛ն մոտիկ միմյանց։

 Շնորհակալ եմ Լուսինե Բարխուդարյան հարսիկին, Վարդանի Անահիտ մայրիկին։ Վարդանին, իհարկե, երեկվա իրիկնային ինքնապաշտպանական Կոռնիձորի համար, որովհետև ինքնապաշտպանական դիրքերում սպոնտան սկսածի շարունակությունն էր այսօրվա զրույցը։ Կիսատ թողնելու բաներ չեն. բոլորս զբաղված ենք հակամարտության պատճառի, պատերազմի հետևանքների հաղթահարմամբ, խաղաղության հաստատմամբ։ 

Դիտեք և արձագանքեք, քանի մենք Սյունիքում ենք։ 

#1948

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Ո՛չ երազել, ո՛չ փնթփնթալ….

Չեմ թողնի՝ անտարբեր մնաք – 3 Հիմա՝ հանրային-պետական կյանքի այս փուլում, երբ կարևոր է հանրային կյանքին մասնակցելը՝ քո փոփոխությունները բերելը, սրանով հանրային կառավարման մաս դառնալը, ամենավտանգավորը դիրքավորվելն է, իբր՝ հա,

Կարմիր ծառ, մշտադալար եղևնի, դեղին անտառ

Ձեր թույլտվությամբ ավարտեմ 2014-ի հոկտեմբերյան արցախապատումը։ Չնայած, ի՞նչ կիմացվի, ինչի՞ն ավարտ, երբ իմ բլոգապատումը նոր թափ է հավաքում… — Հայրիկ, արդեն Շուշի գնացել ե՞նք, հիմա Երևան ենք գնում. ես Երևանը

Կրթահամալիր՝ առանց խտրության

Միասին գործի, դասի, պարտեզ գնալը համաձայնեցում է ենթադրում իմ, Դավթի և Արմինեի անհատական ռեժիմներում, և որքան էլ զարմանալի թվա, ամենազիջողը, հարմարվողն ու աջակցողը ես եմ, միայն թե 8.30, աջով Դավթի ձեռքը