Կեսօրից հետո, նույն ինտենսիվությամբ, ինչպես առավոտյան, շարունակվում է բժիշկների նշանակված պրոցեդուրաների կարգապահ ընդունումը։ Արանքում տիար Գևորգի հետ փորձում ենք հասցնել նաև մայիսյան հավաքին ընդառաջ մեր դիտարկումները։ Նախ՝ ինչու մայիսի 3-7, ստեղծագործական, գործընկերային է ամբողջ մայիսը։ 

Արդեն ունենք սեբաստացի կինոյի առաջարկ և մեր ուղիղ եթերում՝ սեբաստացի հեղինակին։ Մեր հարցերից անակնկալի եկանչեկան Սեդա Թևանյանը, Սմբատ Պետրոսյանը, Շամիրամ Պողոսյանը, Նառա Նիկողոսյանը, Արմինե Թոփչյանը, որ Թոփիկյան Հարությունենց տանն էր։ Իսկ Սյուզի Մարգարյանին, Մարինե Ոսկանյանին այդպես էլ չգտնաք․․․ Դուք ի՛նչ ենթադրություն ունեք։  

Բոլոր առողջներ, սպասեք մեր՝ առողջագետներիս չարոցիներին։  

Որ խաղաղ քնեք, ներկայացնում եմ մեր առողջ ապրելակերպի տեղեկանքը։ Եվ այսպես 

տիար Բլեյան՝ թթվածին՝ 96, ճնշումը՝ 130-80, ջերմության բարձրացում չկա.
տիար Գևորգ՝ թթվածին՝ 96 (ապարատով հետևիցս հասնում է, մարշ ածելով), ճնշում՝ 110-80, առանց ապարատի անցնում է, ջերմության բարձրացում չկա։ 

Շնորհակալ եմ, որ ամբողջ օրը մեզ հետ էիք։ Ա՛յ, սա օգնություն էր։
Մարիաննա Գևորգյանին հատուկ շնորհակալություն ֆիլմի համար, որը, կարծում եմ, սեբաստացի կինոյի առաջին փորձերից մեկն է։  

Իսկ առողջացող Գևորգի խոշորացույցից չվրիպեցին շշկռված սեբաստացի մեղուները։ Ի՞նչ գործ ունեն նրանք հիվանդասենյակում։ Ո՞վ է նրանց հաշվառումն իրականացնում։ 

#2039

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Հաղթել-մաղթել չկա. ո՛չ մի մրցում

Այսպես է ամեն անգամ պատասխանում-կտրում խոսքդ Դավիթ Բլեյանը, երբ առաջարկում ես մրցումով խաղ… Չգիտեմ՝ ինչու է այսպես… Երեկոյան մտնում եմ տուն, հեռուստացույցը չի հասցրել անջատել. սովորաբար հասցնում է… Իրեն պահում է

Որ լցոնում չդառնա իմ գիրը, ծնծղաներ հնչեցրեք…

Երեկ 3։15-ից կրթահամալիրի Մայր դպրոցի Մարմարյա սրահում  գտնվող յուրաքանչյուրի պարել-երգել-նվագել-կարդալը գալիս էր, ու ստացվեց համերգ-ուսուցում-տոնախմբումը, այո, տոնով խմբումը տարատարիք սովորողների, մեծահասակների՝ ծանոթ-անծանոթ, այդ թվում՝ …. իմ, Նվարդ Սարգսյանի ու Ստեփան

Ըսթափանքի ժամն է պչրոտ, փափկամարմին շերասին[1]…

Խածումն[2] որուն՝ կը քթքթայ տերեւունքին մեջ դալար․․․ Չգտնվեց-չկար ձեռքի տակ ուրիշ միջոց, քան հեծանիվը, ուրիշ ընթացք, քան սլանալը․․․ Իրիկունը 7-ին, ես բոլորիդ թողեցի, հե՜յ, դու՝ Բանգլադեշ կրթական՝ երգեցիկ-խորոտիկ, քո բոլոր