Հայաստանյաց Առաքելական Եկեղեցու տոնացույցով Զատկի չորրորդ՝ Կարմիր կիրակին է: 304-ի ընկերներով առողջարարական հաղորդումներն անում ենք մեր տներից։ 

Գևորգ Հակոբյան. — Այսօրվա չափման արդյունքները՝ 

շաքար՝ 6.1,
ճնշում՝ 127/80,
ջերմաստիճան՝ 36,
քաշ՝ 89 կգ։ 

Բժշկի նշանակած առաջին հաբը ընդունել եմ: 

Աշոտ Բլեյան. — Համաձայն եմ։ Իմ քաշը՝ 93 կգ։ Իջնում է. կմաշենք, փախչիլ չի։ Ես իմ 304 պալատի պարտեզում եմ։ 

Գևորգ Հակոբյան. — Ես էլ մեր բոստանում: Ծառերն եմ ջրում: 

Աշոտ Բլեյան. — Գո՜րծ  եմ ասել… Ծաղկունք հայաթի։ 

#2047 

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Ինչպե՞ս խեղճության-թշվառության այս մի դրսևորման դեմն առնենք…

Ինչի՞ համար են Դավիթ Բլեյանի ոտքի եղունգները, որ էլի երկար է թողնում, չանչեր։ Սովորական փնթի՞ է մեր տան, իմ օրագրի հերոսը… Մաքրասեր է, ամեն օր լողանում-լվացվում է, մազերը սանրում, մաքուր շորեր հագնում,

Երկրի, դպրոցի պատմությունը՝ զուգահեռ

Իմ օրագիրը ես երկու անգամ չեմ գրելու. ինչ եղել է, ինչպես հիշում եմ, ինչ կա-կատարվում է՝ ամեն օր, մինչև 2015 թ. սեպտեմբերի 4-ը այս ձևաչափով կհանդիպեք իմ գրերից մեկում… Հետո-ն

Խնդացող տխուր, սրտաբեկ ուրախ…

Մարդու գիր է․․․ Թումանյան Հովհաննեսի «Տպավորությունները» ամենաշատ հղումներ կհավաքեր, թե իմ բանավոր ու գրավոր ասված-չասվածը գրանցելու հաշվիչը լիներ… Այստեղից է և վերին գիր-վերնագիրը և վերջին գիրը, թե չէ վերջնագիրն ուրիշ