Մաս 1

Դավիթը Բլեյանը կեսգիշերին, քնից առաջ, մի սպիտակ թուղթ գտավ, մի գրիչ ու վռազ-վռազ Ձմեռ պապին նամակ խզբզեց, ծալեց, դրեց իր սենյակի տոնածառի տակ, քնեց: Ինքն ու իր Պապը նշանավոր. մեզ ոչինչ չի ասում:

Առավոտյան թուղթը ծառի տակին չէր…
— Եկած — տարած կլինի,- մտահոգ կրկնեց մեկ-երկու անգամ…
Մենք որ չենք տեսել: Ու անհամբեր սպասում ենք էս պատմության զարգացումին. ի՜նչ է գրել, տեղ հասա՞վ, ինչ լուծում է ունենալու միլիոնավոր ամանորյա պատմություններից մեզ համար ամենասրտատրոփը…

Հետևենք, որ իմանանք:

Մաս 2

Երբ Ձմեռ Պապը ստացավ Դավթի նամակը:
Դիտե՛ք տիար հայրիկի տեսանյութը:

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Ժամանակի այս խելահեղ ընթացքը ինչ անենք…

Առաջ ընկնել ոչ մի կերպ չի ստացվում, մեր ուսումնական օրացույցով էլ չի լինում։ Դեռ լավ է, որ փետրվարի 1-ի մեր աշխատանքային, նախագծային խմբերով Գյումրի այցելությունը  կայացավ. իրական խնդիրներ, դրանց համապատասխան ընտրված-առաջ եկած սեբաստացի

Ստվերն ու անձրևը…

Նոյեմբերի 6-ին ավարտվեց իմ աշնանային արձակուրդը. սեբաստացի սովորող-ուսուցիչները, կրթահամալիրի խորհրդի անդամները, օրագրի ընթերցողները կարողացա՞ն գնահատել՝ երբ եմ ես ավելի արդյունավետ տնօրինում՝ արձակուրդո՞ւմ, թե՞ … Իսկ նոյեմբերի 7-ին, երբ աշխարհի հետադեմ

Ի՜նչ պարզ բանաձև է՝ չկա հանդիսատես…

Երբ հանդիսատես չկա, ու կան միայն մասնակիցներ, կամ, երբ մասնակիցը նաև հանդիսատես է, կամ, երբ մեկ են մասնակիցն ու հանդիսատեսը… այսպես, փոխեփոխ, հարգանքով՝ միմյանց հանդեպ, իրար աջակցելով… մենք հեղինակն ենք