Մաս 1

Դավիթը Բլեյանը կեսգիշերին, քնից առաջ, մի սպիտակ թուղթ գտավ, մի գրիչ ու վռազ-վռազ Ձմեռ պապին նամակ խզբզեց, ծալեց, դրեց իր սենյակի տոնածառի տակ, քնեց: Ինքն ու իր Պապը նշանավոր. մեզ ոչինչ չի ասում:

Առավոտյան թուղթը ծառի տակին չէր…
— Եկած — տարած կլինի,- մտահոգ կրկնեց մեկ-երկու անգամ…
Մենք որ չենք տեսել: Ու անհամբեր սպասում ենք էս պատմության զարգացումին. ի՜նչ է գրել, տեղ հասա՞վ, ինչ լուծում է ունենալու միլիոնավոր ամանորյա պատմություններից մեզ համար ամենասրտատրոփը…

Հետևենք, որ իմանանք:

Մաս 2

Երբ Ձմեռ Պապը ստացավ Դավթի նամակը:
Դիտե՛ք տիար հայրիկի տեսանյութը:

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Սնահավատությունը լա՞վ է, թե՞ վատ․ գիր է․․․

Լավ նշան է, որ Առնո Բաբաջանյան փողոցից Մայր դպրոցի մուտքի մոտ քեզ դիմավորում են խանդավառ-ճամփորդական-մարզական ոճի երկու տասնյակ մանկավարժներ՝ կրթահամալիրի դպրոցների երկարօրյա ուսուցման 2018-2019 ուստարվա շուրջտարյա բաց ճամբարի կազմակերպիչները… Արմինե

Օրագիրը՝ կենսապատում, այսպես, օր օրի

Դավիթն ու ես համարյա միաժամանակ ենք արթնանում այսօր. սկզբում ես՝ 04-ին մոտ, հետո լացով-աղմուկով՝ Դավիթը՝ «սովորական ջուր եմ ուզում», ասել է թե՝ աղբրի (ծորակի) ջուր։ Խմում է, բայց չի հանգստանում։

Հե՛չ, ի՞նչ: Աշխարհք կմտքեմ-գիր է:

«Հա, էն կըսեի, թե… Մեկ խոսքով` էսպես է աշխարհքի բանը, էդպես եկել, էդպես կերթա: Անհաղթ անիվ է, որ պիտի երթա, երթա, ոչ ես կրնամ դեմը կանգնի, ո’չ դու, ո’չ էլ