Հունիսի 4-ի այս օրը, որ որպես ընդարձակ-յուրահատուկ ընդհանուր պարապմունք՝ կրթահամալիրի Ավագ դպրոց վարժարանի 2020-2021 ուստարվա շրջանավարտների  Ցտեսություն-ցնծություն  ուսումնական նախագծով,

  ամենամյա է, իհարկե՝ հուզիչ հանդիպում-գրկախառնումներով կլինի․․․ Սեբաստացի դաշտերը կտեղավորեն բոլորին, ընտանիքներին, շրջանավարտներին, սեբաստացի սովորողներին, կենտրոնում իրենց սիրելիներով՝ որպես օրվա հերոսներ, զմայլվողներին․․․ Լուսանկարները ամենից լավ կպատմեն․․․ Պահն այս մոգական կմնա․․․ 

Իսկ շրջանավարտները մեր իրենց կարած շորերը կփոխեն ճամփորդականով, կառնեն ցուպերն իրենց, ուսապարկերն ու նախագծային խմբերով, իրենց կազմած երթուղիներով, եռօրյա ճամփորդությամբ հայրենի աշխարհը կվայելեն․․․ 

Ուսումնական գործի մեր հեղինակած կազմակերպումը այսպիսի անցումներ ոչ միայն թույլ է տալիս, այլև նախապատրաստում․․․ 

#2075

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Վերնագիրը բաց եմ թողնում. վերնագիրը՝ վերջում…

Պատմելս եկավ առտու 5-6-ի արանքում, վերնագիրը բաց եմ թողնում. վերնագիրը՝ վերջում: Լինում է, որ վերնագիրը դնում եմ օրվա գրի թողարկումից առաջ, վերջին պահին… դեռ ինչքա՜ն ժամանակ կա… Երեկ ժամը 5-ին

Երևանի կենտրոնը հետաքրքիր դարձավ, ձգող. իմաստ մտավ քաղաքացու կյանք…

Ամեն օր՝ արդեն 370-րդ անգամ (իմ գիրը հաշվիչ ունի), մեկ տարին անցկացրած կրթահամալիրի տնօրենի բլոգն իր պատմությունն ունի՝ օրվա դեպքերով, իրադարձություններով, «չի կարող պատահի»-ներով, դժվարություններով… Երեկ Սուսան Մարկոսյանը հանկարծ առողջական խնդիր

Բարի լույսի… ի՞նչն երևաց…

Պատկերացրի՞ք հիմա զանգերով հնչած ուրախությունը Տաթևենց-Սամվելենց-Արևիկենց տանը, Վահանի կլոր մեկ տարեկան դառնալը, կնունք-մկրտությունը Ջրվեժի եկեղեցում… Ինչպիսի՜ օյին է թափվելու բոլորիս հերոսը դարձած Սերոբյանի գլխին… Տոն-օր եմ ասել… Տարոսը բոլորիս… Բարի