Հա՛մ լսեք, հա՛մ տեսեք ձեր Տիարին…

Զոռը գրելու գործիքը չէ. այս օրերին չի գրվում, զոռով հո չէ՜…
Կարդալն էլ զոռով չի լինում, ո՞նց ձեզ զոռես… Փորձենք պատմել օրը կենդանի, որպես պատմություն… Դառնամ պատմագիր օրվա: Ընթերցողը սովորի լսել… սկզբում դուք՝ ինձ, հետո ես ձեզ… Սովորենք իրար հետ, սովորելով իրարից:

Մեր հինգ տարեկանների դաստիարակի օգնական Ծաղիկի, Արման Երանոսյանի մի խոստովանության, Մարիամ Բլեյանի հայտնության մասին է իմ օրապատումը:
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=DtoPIc1IZCY]

Կրթահամալիրում հինգ տարեկանների ստուգատեսային շաբաթ է:
Լուսանկարները՝ Արմինե Թոփչյանի:

#1190

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Բարև, ես եմ

…Մենք, որպես առանձին ժողովուրդ, չունենք ինքնուրույն պատկեր ու բովանդակություն, և հանդիսանում ենք միմիայն իր աղավաղումը։ Հովհաններ Թումանյան, 1909թ․ «Մեծ ցավը» Հ․Թումանյանի «Մեծ ցավը» հոդվածը իմ օրագրի ընթերցարանում է․ կարդացե՛ք հիմա

Որպես կտրվող նուռ առավոտյան․․․ գիր է․․․

— Հայրի՛կ, կարո՞ղ է նուռ կտրես․․․ Մեծ նուռը, Դավթի սիրելին, որպես ծես, սիրով, կլեպ-կլեպ մաքրեցի․․․ Դավիթը առավոտյան, աչքը չկտրելով պլանշետից (հիշո՞ւմ եք իմ նվիրած «Թուր Կեծակի» Արմթաբը առաջին. հանկարծ գտել

Իմ գիշերը՝ սահման չընթերցումի

Կրթահամալիրի Ցուցասրահի հավատարիմ հետևողն եմ՝ այցելուն, բայց Էրիկ Գյագունցին (11 տարեկան, 2017-ի սեպտեմբերից Արևելյան դպրոցի 4-րդ դասարանի սովորող, ով նկարել սկսել է 3 տարեկանից… ունի 54 նկար, նաև զբաղվում է փայտի